We zijn terug!

Nou já, lag ik verveeld op de bank te zappen gaat Euronews opeens live naar Madrid voor de presentatie van Kaká. Die Florentino krijgt het toch maar voor elkaar, de spotlight brutaal terugplaatsen. Leuk gedaan ook met die slo-mo videobeelden uit betere tijden als intro en dan het podium aangekleed met gigantische foto's van Zidane's volley tegen Leverkusen, Juanito, Patapalo (zucht) en Di Stefano's beroemde sprongjuich. Die laatste was er ook weer bij en zwaaide even met zijn wandelstok naar de 50.000 frikis. Kaká kwam op en toen had ik het wel weer gezien. Hij is trouwens langer en minder fragiel dan ik vermoedde. Volgend seizoen met rugnummer 8.

De bijnamen van Raúl González Blanco

Aangezien Raúl vandaag 32 jaar oud wordt, een overzicht van zijn vertaalbare bijnamen:

De Grote Aanvoerder

De Mythe

De Zeven

Hij Die Nooit Wat Doet (inmiddels geuzennaam)

De Dooie

De Vampier

De Neus

De Mummie

Razgul

De Gefrituurde Aardappel

Kofferbak (vanwege woordspeling Baúl)

Kapitein Iglo

Playmobil

De Zoon van de Wind (ironisch)

Velociraptor (ironisch)

De Parasiet

De Onaantastbare

De Statistiek

Houten Been

Kip

De Kanker

De Bult

De Paardenvlieg

De Mascotte

Cheerleader

Metastase

De Handicap

Kim Jong-il

De propaganda-oorlog gaat los

Zodra Madrid aanhangers goed in hun vel steken gaan ze eens bij de vijand langs om de stemming te peilen. Favoriet is Sport, de aan Barcelona gelieerde tegenhanger van bijvoorbeeld AS, maar dan rabiaat, humorloos als de huiskrant van de S.A. Kortom, hilarisch wanneer Real Madrid de aandacht trekt. Nadat elke Catalaanse politicus, de aartsbisschop en het bestuur van Barça schande heeft gesproken over de spendeerdrift van Real is men via Engeland nu maar afgedaald tot roddelkrantniveau



Paris Hilton wimpelt Cristiano af omdat ze meer van macho mannen houdt en bang was dat ze door vriendinnen werd uitgelachen omdat ze uitging met een man die bloemen in zijn haar draagt (van dat fashion statement wil ik trouwens wel eens foto's zien.) Een ingewikkelde manier om de gebruikelijke (en erg kinderachtige) spreekkoren te parafraseren die je ook elke wedstrijd in de Arena hoort: "alle boeren/lampjes/... zijn homo!"

Spanje - V.S.

De reeks is voorbij. Geen examen tegen Brazilië. En dat dankzij de yanquis. Zag er al na vijf minuten niet goed uit. De brave Amerikaanse dravers wisten alle gaten dicht te rennen waardoor heel veel foutieve passes werden afgedwongen. Goede vondst die het hart uit het spel van Spanje haalde (waar het gemis van Silva, Iniesta, Senna uiteindelijk toch fataal wordt) en tegelijkertijd voor gevaarlijke tegenaanvallen zorgde met de wat duffe, maar niet geheel onvoorspelbare, 0-1 tot gevolg. Daarna ontvouwde zo’n wedstrijd die je eens in de zoveel jaren tegenkomt: waar je met goed voetbal talloze kansen creëert zonder dat de bal erin wil en de keeper de wedstrijd van zijn leven keept. De 0-2 was het resultaat van ongelofelijk staaltje dandy verdedigen van Piqué en vooral Ramos wat op dit toernooi nogal stom overkomt maar volgend jaar in Spanje tot massale hartaanvallen kan leiden. Wel een goede realiteitscheck want de overmoed begon in Spanje al te ontbranden, met altijd negatieve gevolgen, want laten we niet vergeten dat ze vorig jaar Europees kampioen zijn geworden met vooraf de laagste verwachtingen ooit.

De 10 Fouten van Florentino

Tijdens zijn presentatie als kandidaat-voorzitter stipte Florentino aan dat hij misschien wat fouten had begaan tijdens zijn eerste mandaat, zonder daar op in te gaan. Als Real Madrid fan toch iets om niet te vergeten aangezien nog helemaal niet duidelijk is of de man wel echt is veranderd. In willekeurige volgorde:

1. Het wegvagen van de “middenklasse”. Zoals belichaamd door de blunder om Claude Makélélé te verkopen. Die had wel een pedante zaakwaarnemer maar hij had gewoon salarisverhoging moeten krijgen. De leegte die hij achterliet werd pas afgelopen seizoen met de onverwacht geweldige Lass Diarra opgevuld.

2. Rafael Márquez. Real Madrid heeft traditioneel problemen met het vinden van de juiste centrale verdediger. De Mexicaanse geweldenaar Márquez was binnen maar Florentino annuleerde om onbegrijpelijke redenen het contract. Márquez ging (goedkoop) naar Barça en is daar al jaren vaste kracht.

3. Daar aan gelieerd: Eto’o. Voor het helft bezit van Real Madrid en bij Mallorca steevast een plaag als Real op bezoek kwam. Florentino twijfelde en wilde hem nog een seizoen stallen bij Mallorca waar Eto’o geen zin meer in had. Barça melde zich, Florentino pakte het geld om Michael Owen voor weinig te kopen en zo zijn droom van vier Gouden Ballen in een elftal waar te maken. Owen speelde een seizoen als subersub en keerde terug naar Engeland. Eto’o scoorde in twee Champions League finales voor Barça.

4. Ronaldo. Al bij aankoop een schim van wie hij was. Op korte termijn een geslaagde aankoop (topscoorder van dat seizoen en een legendarische wedstrijd op Old Trafford) maar op lange termijn een voorspelbaar probleem vanwege blessures, persoonlijkheidsproblemen en de manier waarop hij afdwingt dat een elftal compleet in zijn dienst moet spelen.

5. Del Bosque. De perfecte trainer voor een sterrenteam. Rustige tacticus zonder pretenties, man van het huis. Zijn contract werd om vage redenen niet verlengd en een parade aan trainers die meestal het seizoen niet eens uit mochten zitten was het gevolg.

6. Beckham. Als investering een goudmijn/meesterzet, de definitie van het Florentino businessmodel. Ook nog eens onder de neus van Barça weggekocht (Laporta had hem als verkiezingsbelofte bij de club willen halen) die prompt Ronaldinho aanschaften met zeer gelukkige resultaten. Beckham was als voetballer overbodig bij Real Madrid (Figo speelde al op zijn positie) en heeft pas aan het einde van zijn contract een kampioenstitel weten te behalen.

7. Gebrek aan Spanjaarden. Onder Florentino werd precies één Spaanse voetballer gekocht. Sergio Ramos. De laatste transfer van Florentino en een hele goede. Maar het begon op een gegeven moment te irriteren dat er alleen maar buiten Spanje naar versterkingen werd gekeken terwijl een gouden generatie zich vormde. Daarbij moet gezegd worden dat Spaanse clubs zich heel debiel beginnen te gedragen als Real Madrid in een speler is geïnteresseerd (onder een grote groep hatorz spant Valencia overigens de kroon. Een eigen hoofdstuk waardig tijdens een regenachtige middag.)

8. Het shirt. Even was er een kans dat Real Madrid weer in bijna ouderwets wit shirt zou gaan spelen. Waarschijnlijk bevangen door de tevredenheid die het reclameloze shirt genereerde tijdens het seizoen van het 100-jarige bestaan (waarin ook de negende Europacup werd gewonnen) liet Florentino in een interview ontvallen dat men flink moest dokken wilde men het shirt nog bevuilen. Het volgende seizoen stond er gewoon Siemens op het shirt.

9. Raúl. Florentino kan wanneer hij het nodig acht de macht in de kleedkamer breken. De onaantastbare geachte aanvoerder Hierro werd na misdragingen rond een kampioensfeest zonder pardon een paar dagen later de laan uit gestuurd. Helaas werd daarmee de dictatuur van Raúl gecreëerd die Florentino nu heel voorzichtig omver dient te werpen. Florentino had Raúl ook nodig als Spaanse gálactico terwijl hij natuurlijk niet van hetzelfde kaliber was als Figo, Zidane, Ronaldo. Daar heeft Raúl, met de constante trainerswissels, van weten te profiteren, hij moest het symbool van Real Madrid worden, breker van alle records, hoeder van het ware clubgevoel. Misschien zijn meest onderschatte fout.

10. Vertrek. Midden in een seizoen de club verlaten is hoe je het went of keert stijlloos. Florentino had er geen zin meer in en deed het waarmee hij een naast een uitpuilende schatkist een complete chaos achterliet. Eigenlijk onvergefelijk (en er zijn genoeg Real fans die het hem niet vergeven) maar zoals gezegd de nood is hoog.

Spanje - Zuid-Afrika

Die toeters...wat is het probleem? Ik vind het allemaal wel als Europacupwedstrijden circa 1973 klinken.

De wedstrijd? In fragmenten gekeken. Een paar zaken over Spanje worden bevestigd met de evenaring van het "ongeslagen record" (en verbetering van het aantal achter elkaar gewonnen wedstrijden met 15.)
1. Spanje heeft geduld.
2. Het is heel moeilijk scoren tegen Spanje (zelfs wanneer Casillas niet in het doel staat en Piqué is een elegante vervanger van Marchena). Waaruit volgt:
3. Dat als je achter komt te staan tegen Spanje je het haasje bent. Omdat je ongenadig wordt weggetikt en een tweede doelpunt meestal meer in de lucht hangt dan de gelijkmaker.

Weer een doelpunt van David Villa. Mooi toernooi voor hem met extra wedstrijden om die 44 doelpunten van De Record Verzamelaar (Raúl) voor het Spaanse elftal in te halen. Teller staat nu op 31 als ik me niet vergis. Sorry, dat record moet eraan als wraak voor de jaren van gezeik die Raúl heeft bezorgd rond La Roja.

Vermaelen adieu

Eindelijk wat nieuws bij Ajax wat betreft transfers: Thomas Vermaelen na een lange bevalling naar Arsenal. Naar verluid zal er daardoor ook wat beweging komen in de aankopendrang van Ajax dat met het missen van de Champions League voorronde opereert op een gezonde "eerst geld verdienen dan geld uitgeven" basis. Vermaelen kan ik wel missen. Aardige verdediger die nooit echt wist te overtuigen dus dan pak je die 12 miljoen. Nog liever zie ik Urby vertrekken maar diens gebrek aan ambitie zorgt er vast voor dat ik me nog een paar jaar aan zijn wezenloze dribbels en slechte imitaties van de verdedigingskunst zit te ergeren (dat die nep-blower een goddelijke voetballer als Sulejmani, zelfs in mindere doen qua inzicht en techniek superieur aan al zijn collega's, op een gegeven moment uit de basis hield was verreweg Van Bastens grootste fout.) De verdediging blijft aan de linkerkant uiteindelijk het zorgenkind (ook Vertonghen is daar niet te vertrouwen.)

Saaie boel bij Ajax dus maar eigenlijk hoeft er ook niet veel te veranderen als er een vervanger voor Vermaelen komt. "Donnie" Darko Bodul moet in de spits maar af en toe een kans gaan krijgen en verder is er genoeg materiaal om te puzzelen aan een mooi alternatief voor het heilige-maar-compleet-achterhaalde 4-3-3 systeem.

Open aantekening: volgende keer moet ik het eens over de aanstelling van Martin Jol hebben.

En net op teletekst: Leo de Kakkerlak keert Ajax de rug toe. Nou, nou, ik houd mijn tranen bijna niet in...van het lachen. Maar misschien gaan we zijn invalbeurten, waar hij zich te goed voor voelt, nog missen. Die bizarre pogingen tot ikke-alle-tegenstanders-wegdribbelen die vrijwel altijd mislukten. Maar toch: even a stopped clock gives the right time twice a day en zelfs Leonardo bracht een dribbel eens tot een goed einde. Uiteindelijk is dat soort onvoorspelbaarheid zelfs als onvoorspelbaar wapen onbruikbaar.

CR9

Het is tijd om eens over Cristiano Ronaldo te spreken. Ben ik er blij mee? Alsof je een heel duur cadeau hebt gekregen, terwijl je een ander duur cadeau net hebt uitgepakt dat je heel graag wilde hebben (Kaká). Het is je eigenlijk neerleggen bij het onvermijdelijke, Cristiano is gemaakt om voor Real Madrid te spelen. Puur als speler is hij van het soort dat men graag bij de club ziet spelen: gedreven, technisch, arrogant. Kortom, een gemoderniseerde versie van Juanito. Cristiano zal de mazzel hebben dat Raúl uit het elftal wordt gedrukt zodat hem niet zal overkomen wat Arjen Robben is overkomen, zelfde soort voetballer en publiekslieveling maar waarschijnlijk slachtoffer geworden van zijn onwil om elke bal panklaar te leggen voor de glorie van de strontvervelende Mythe, waardoor hij al maanden wordt aangepakt door diens pionnen/stemmingmakers bij As en Marca. Die strijd hoeft Cristiano niet te gaan leveren al was het omdat Florentino zijn investering bij de eerste verkeerde signalen zal beschermen.


(foto: gordonflood.com)

Cristiano past al fenomeen bij Real Madrid. Hij is een typische chulo die de hoofdstad sinds mensenheugenis voortbrengt: bijdehand, ijdel, vrolijk. Een van de vele aspecten die Madrid en de club onuitstaanbaar maken voor de rest van Spanje…je kunt er ook van houden. Met zijn knipoogjes, glimmende tanden, topless parades, wijdbeense concentratie voor vrije trappen, woedeaanvallen zal Cristiano vrijwel direct geacclimatiseerd zijn in Bernabéu. Hij is de perfecte pion in de Real Droomfabriek zonder een bal te hebben getrapt in het witte shirt dat ongetwijfeld goed aftekent bij zijn deze zomer weer tot het maximum gebruinde huid. Hij geneert verlangens en waarschijnlijk sinds George Best niet meer op zo’n niveau seksuele verlangens. En dat komt omdat hij een ondefinieerbare kwaliteit uitademt: jongetje-man, hetro-homo, gespierd maar toch elegant, verfijnd maar toch die stierennek, onschuldig maar gemeen, decadent maar hard werker.

En de voetballer? Daar heb ik na al die jaren nog geen definitief antwoord op. Men kan niet ontkennen dat hij een uitstekende voetballer is maar hoe goed hij werkelijk is krijg ik moeilijk zicht op. Hij kan vooral dankzij zijn schottechniek met gemak in zijn eentje een wedstrijd beslissen (zie de problematische kwartfinale tegen Porto) maar soms lijkt er een zekere zelfoverschatting in hem te kruipen wanneer een elftal niet lekker loopt en hij besluit maar alles zelf te gaan doen, waarna acties te ver worden doorgevoerd en zekere frustratie hem overmand en uiteindelijk slechter doen voetballen (zie de afgelopen Champions League finale, Portugal op de laatste twee hoofdtoernooien.) Mijn onzekerheid wordt gegeneerd op een bepaalde mentaal niveau. Tegelijkertijd vermoed ik dat we een iets andere Cristiano gaan zien bij Real, de Latijn terug in de zon zal gelukkiger, of zelfs zorgelozer, spelen. En dat wekt op het moment vooral mijn nieuwsgierigheid.

Spanje - Irak

Typische wedstrijd van zo'n zomertoernooi. Beetje experimenteren in laag tempo. Ik zat af en toe te knikkenbollen op de bank en de tweede helft heb ik nog maar wat flitsen van gezien vanwege verplicht Ketnet. Twee details die me bevielen: druk op de helft van de tegenstander, de terugkeer van de buitenspelval. Verder weinig soeps. Xabi Alonso en Carzorla zijn op zich adequate vervangers van Senna en Iniesta maar met Mata erbij raakt het beste middenveld sinds Platini/Tigana/Giresse/Genghini toch zijn magie kwijt. Zag nog wel David Silva later in de wedstrijd ronddartelen en zijn one-touch praktiseren. Schitterende voetballer. Als ik het goed begrijp is Spanje nog een wedstrijd verwijderd van de ongeslagen reeks van Brazilië circa 1992. Ja, ik kan tegenwoordig met een heel rustig gemoed naar wedstrijden van La Roja kijken.

Ajax shirt 2009-2010

Mijn eerste reactie: “niet mooi.” Nu was ik vorig seizoen voor het eerst in jaren tevreden over het (bijna jaren tachtig waardige) shirt, dus dan ligt een teleurstelling in de lijn der verwachtingen. Het rood is niet goed (te donker). Sponsor, merklogo en clublogo zijn chaotisch gepositioneerd (beter is clublogo in het midden, Adidas naar een zijde.) De niet doorgetrokken strepen zijn ook hier niet om aan te zien. V-hals en kraagje zijn wel weer eens geinig. Geen probleem verder want ik koop toch nooit een Ajax-shirt, daarvoor moet het oude clublogo in ere worden herstelt (ja, ik ben van die school.) Die strepen zijn bij een bepaalde groep fans niet in goede aarde gevallen en als je ze zo halfbakken erop zet win je er ook geen zieltjes mee. Maar het gerucht gaat dat Ajax van Adidas (in paniek geraakt doordat ze een van hun oudste klanten, het nationale elftal van Frankrijk, zijn kwijtgeraakt) een belachelijk goede sponsordeal aangeboden heeft gekregen, waar Adidas achteraf enigszins spijt van kreeg en daardoor de strepenkwestie weer heeft doen opleven. Zal altijd een problematische relatie blijven.



De uitverkoren modellen leren ons weer veel over hiërarchie en ideologie. Vooraan en het grootst, publieklieveling Suárez. Duidelijke zaak (overigens niet mijn favoriet, dat zijn Aissati en Sulejmani). Links van hem Vertonghen, voor het onverzettelijke waar men naar smacht (verschrikkelijke één-benige voetballer overigens die last heeft van behoorlijke concentratieproblemen). En rechts Kloon Blind, om de mythe van Dé Jeugdopleiding intact te houden (in dit geval zou het best wel eens kunnen maar na een leuke partij tegen Volendam werden alle hype registers weer opgetrokken en heb ik de beste jongen nauwelijks meer zien spelen.) Op de achtergrond een grijze Arena? Is dat nou Amsterdamse bluf?

Uitshirt is zwart met weinig tierelantijnen. Kan je goed mee voor de dag komen (al houd ik het meest van blauwe uitshirts.)

De Terugkeer van Napoleon

Florentino Pérez dwingt grote gebaren en historische vergelijkingen af. Een tijd geleden was ik tegen zijn terugkeer als baas van Real Madrid, zijn gálacticos project was een briljante flits en een verschrikkelijke lange neergang waarbij hij nog eens midden in een seizoen het zinkende schip verliet. Toen de eerste signalen van een mogelijke terugkeer klonken had ik het tegen mijn vader over “de terugkeer van Napoleon”, in negatieve zin. Maar Real Madrid moest daarna nog dieper gaan, of beter het wit nog grijzer kleuren om er een positieve draai aan te geven. Napoleon als een belofte van grootsheid. In momenten van kritische afstand zie ik er een gevaar voorbij het voetbal in, dit is namelijk de manier waarop fascisme wordt omarmd. Wanneer onvrede zo wijdverspreid is verlangt men naar de sterke man die een eenvoudige oplossing biedt.

En schenkt. Wat ondanks een zekere distantie, en ik moet maar zien of volgend seizoen ook goed wordt gevoetbald, heb ik toch wel respect dat hij het allemaal voor elkaar krijgt. Dat geld komt niet uit eigen zak, dat is naar een bank gaan (volgens geruchten is de bank van Real Madrid ironisch genoeg het Catalaanse bastion La Caixa) met een visionair, maar niet al te utopisch, businessplan om die investering van 160 miljoen euro terug te verdienen. John Carlin geeft een mooi beeld van de man waarin Florentino zich verbaasd waarom mensen zijn manier van voetbalzaken doen niet begrijpen. En na lezing verbaast inderdaad de morele paniek die is uitgebroken na de transfer van Cristiano Ronaldo, waar zelfs de aartsbisschop van Barcelona zijn zorgen uitspreekt over voetbaltransfers (met voorspelbare en vrij hatelijke inkoppers tot gevolg over christelijke hypocrisie en het vermogen van het Vaticaan.) Voetbal is al decennia lang verstrengeld met kapitalisme, waarom dan zo boos worden als iemand het spel echt goed speelt? Omdat er zoveel honger in de wereld is? Ga eerst maar eens klagen over de kosten van de mislukte oorlogen van de V.S. in het Midden-Oosten.

En natuurlijk is er jaloezie. Wel teleurstellend dat de eeuwige rivaal zich weer laat kennen als bastion van kleinburgerlijke nationalisten die zich uiteindelijk meer bekommeren om Real Madrid dan om hun eigen succes. Dat nog maar een paar weken oud is! De zure dampen uit Cataluña zijn meestal vermakelijk, soms woedend makend maar nu vooral bizar. Zelfs triomferend blijven ze klein, worden ze zenuwachtig wanneer Real Madrid de spotlight weer terugwint (zonder een bal te trappen), begint voorzitter Laporta met termen als imperialisme te strooien (in de provincie codewoord voor Francisme.) Er is overigens wel een economische reden voor die afgunst, Barça heeft ondanks de successen weinig geld voor transfers. Versterkingen moeten er komen al was het voor de show maar door Florentino’s kapitaalinjectie kunnen Manchester United en AC Milan zich melden voor de betere spelers en die spelers worden opeens onbetaalbaar voor Barcelona.

Ik leef dus een paar vrolijke weken, als genieter van spektakel, chaos, het onverwachte. Florentino’s genie ligt in het besef dat Real Madrid een droommachine is en hij weet als geen ander deze te voeden. De waarheid ligt daarna op het veld en die wordt over een paar maanden pas geopenbaard. Nieuwe trainer Pellegrini is niet benijden, zeker wanneer je de mislukking van de vorige gálacticos in het achterhoofd houdt. Over Kaká, Christiano, El puto Capitan, en het lot van de Nederlandse kolonie in Madrid moeten vanzelfsprekend aparte posts worden geweid.

Spanje - Nieuw-Zeeland

Joh, meteen aan de bak. De Confederations Cup is begonnen. En zoals het tegenwoordig gaat dankzij die “laffe linkse elite” ook alle wedstrijden live op NPS. Toen ik eindelijk inschakelde stond het al 3-0 voor Spanje dankzij drie treffers van Torres. Een wedstrijd waar je dus niet wijzer van gaat worden. En dan is mijn favoriet Silva ook nog eens geblesseerd. Wel fascinerend om te zien hoeveel goede mogelijke vervangers Spanje heeft (Xabi Alonso een volwaardige vervanger van Senna, Fàbregas kan aardig mee in de Iniesta rol, alleen is Reira met die permanente cold turkey kop van hem wel een stuk minder dan Silva.) Vroeger heette dit dan een mini WK en kon je voor het eerst Maradona en Zico zien, nu zijn er geen geheimen meer. Ik zie het als een laatste therapiesessie voor Spanje, hopelijk komen ze ergens Brazilië tegen en kunnen ze zich meten met die laatste grootheid zodat ze volgend jaar geen complex meer hebben als het er echt om gaat. Doet me namelijk denken aan de theorie dat Oranje het WK ’74 eigenlijk verloor omdat het totaal nieuw was. Had Oranje in 1970 in Mexico al ervaring opgedaan en zeg maar eervol in de kwartfinale verloren van Brazilië, etc. Niet gekwalificeerd omdat Cruijff liever schoenen ging inkopen in Milaan. En de gevolgen daarvan voelen we in Nederland dus nog steeds!

Dan maar meteen even over het shirt van Spanje.



Een aanfluiting. Adidas is nu echt de weg kwijt. Het E.K. shirt was niet fraai maar dat was tenminste compleet rood. Maar nee hoor, er moest weer een modieuze asymmetrische baan op gezet worden. En dan die Adidas strepen niet doortrekken tot het einde van de mouw. Heb ik ook nooit begrepen.

De Voorbeschouwing

Ergens tussen het ontslag van Marco van Basten en de voetbaltentoonstelling van Barça in Rome moet het idee zijn ontstaan als antwoord op de vraag: hoe kan ik, nu ik wat betreft voetbal de bodem heb geraakt, nog mijn plezier in het spel hervinden? De makkelijkste oplossing natuurlijk: door er over te schrijven. Al snel had ik mijn horizon gevonden: één seizoen tekstueel maken. En een hoogstwaarschijnlijk interessant seizoen op de koop toe. Het blog eindigt de dag na de WK-finale wanneer hopelijk La Roja, op het moment het beste voetbalteam ter wereld die status ook officieel bevestigt. Ajax, waar ik op de gok mijn seizoenskaart voor heb verlengd zonder te weten wie de trainer werd (daarover meer in individuele posts), gaat een interessant seizoen tegemoet zien en de andere grote liefde, Real Madrid, is bezig om de Tweede Armada te bouwen wat in ieder geval een fascinerend spektakel zal opleveren. Het is een te mooie kans om te laten liggen, hoe kan je er niet over schrijven?

Een jaar voetbal dus zonder mijn andere obsessie van het moment. Geen taoïsme, Black Sabbath, parfum, Proust, kim chi recepten...tenzij zijdelings gekruist met puur voetbal, dat even irritante als sublieme spel.