woensdag 28 oktober 2009

Hybris



Heb het niet gezien maar Real Madrid werd gisteren in de Copa del Rey met 4-0 vernederd door Alcorcón (bescheiden club uit de derde divisie.) Veel geschreeuw en gekrenkte trots natuurlijk de dag erna, zelf kan ik er me weinig druk over maken. Sinds de nederlaag bij Sevilla en blessure van Cristiano is er iets goed mis en de reeks voorafgaande aan het duel beloofde al niet veel goeds. Dit soort nederlagen zijn op zich niet schaars, het is zelfs een soort specialiteit van Real Madrid en cupverrassingen zie je overal en zijn in andere landen ook definitief (in Spanje is er heel irritant nog een return) maar niet zo afgetekend. Op zoek naar historische parallellen doet het me denken aan Romeinse legioenen die om de zoveel tijd compleet van de kaart werden geveegd.

Bovendien zijn het van die momenten die mogelijkheden bieden. Dit is bijvoorbeeld het uitgelezen moment om de macht van El Caudillo en zijn schildknaap Guti voorgoed te breken. Onwaarschijnlijk dat iemand die beslissing zal durven nemen dus kijk er niet van op als Pellegrini binnenkort wordt ontslagen (de makkelijkste oplossing, die niets oplost.)

zondag 25 oktober 2009

AZ - Ajax 2-4

Voorafgaande AZ – Ajax dacht ik veel aan dat uitgeknipte interview van De Zeeuw dat Koeman op de deur van de kleedkamer had gehangen om zijn spelers te motiveren. Zou hij dat echt hebben gedaan? Met punaises? Plakband? Of neem ik het weer allemaal te letterlijk en is dit een soort trainersspreekwoord? Het heeft in ieder geval averechts gewerkt, want ik zag AZ vaak domme fouten maken zodra De Zeeuw de bal had.

Ajax heeft het de laatste jaren erg moeilijk in Alkmaar maar nu was natuurlijk hét moment om het instortende kaartenhuis op te vegen. Gebeurde uiteindelijk dan ook (dankzij de cruciale omzetting van 4-3-3 naar 4-4-2 met de twee kale stofzuigers op jacht, daar moet toch een lichtje zijn gaan branden bij Jol.) Dat Ajax van de tweede helft zag er zelfverzekerd en effectief uit, eens kijken of het ook vijf wedstrijden achter elkaar kan worden volgehouden.

En ere wie ere toekomt: Furby scoort een wonderschoon doelpunt, dacht eerst aan een mislukte voorzet maar er zat zowaar een idee achter. Laat hem alleen nooit meer linksback voetballen.

(Ligt het overigens aan mij of waaide bij Studio Sport de Scheringa-is-een-held vibe over naar een AZ-is-zielig-en-moet-winnen sfeertje? Jol maakte er op karakteristieke wijze korte metten mee, wat een meester van het post-wedstrijdpraatje is dat.)

woensdag 21 oktober 2009

Real Madrid - AC Milan 2-3

Melancholisch spektakel, ziedaar de devaluatie van Europees voetbal. Geen spanning, slecht voetbal, heel slecht voetbal. Als je dan toch de vergelijking met twintig jaar terug moet maken: geen gevoel dat er anderhalf uur iets op het spel staat, iets wezenlijks, een welhaast existentiële ervaring. Ik was binnen de kortste keren al helemaal afgeleid door de sublieme regenjas van Leonardo, per direct mijn nieuwe stijlicoon (later nog even door het feit dat Marcelo’s Reizigeriaanse trekken worden veroorzaakt door een bitje.)

En natuurlijk scoort Jabba de Hut de 1-0. Inmiddels moet ik toegeven dat hij een van beste balletjesafwachters van de geschiedenis is (alleen Gerd Müller en Paolo Rossi waren effectiever.) Niets aan te doen, de man raken we dit seizoen niet meer kwijt (aangezien hij ook nooit meer geblesseerd raakt, ik vermoed omdat verdedigers hem cynisch sparen.)

Dan de tweede helft, het hedendaagse voetbal: onvoorspelbare sensatie door blunders en flitsen van genialiteit (de afstandsschoten van Pirlo en Drenthe.)

Eindconclusie: tig honderd miljoen euro en net zo slecht voetballen als vorig jaar. Wonderbaarlijk.

Gloort daar hoop?



Barça verliest thuis van Rubin Kazan. Hoogste tijd voor Schadenfreude natuurlijk. Maar het wil toch niet goed lukken, meer dan een glimlach kan er bij mij niet af. Ik heb inmiddels geleerd niet te vroeg, te hard te lachen en in het geval Barça moet je zorgvuldig je momenten kiezen: niet te vroeg maar ook niet wanneer de club op zijn gat ligt (want dat is te makkelijk en krijg je last van medelijden, een van de "zonden" van Real Madrid overigens, die bijvoorbeeld twee jaar geleden de kans verspeelde om in de erehaagwedstrijd De Rivaal voor altijd een lesje om nooit te vergeten te leren.) Bovendien mag ik Guardiola erg (een ware heer, intelligent en stijlvol.) De wedstrijd van gisteren is meer een teken voor de toekomst, de dictatuur van Barça vertoont scheurtjes (vooral wanneer Messi in een dip zit) en dus is er hoop.

Maar eerst eens kijken wat Real vanavond tegen AC Milan doet. Twintig jaar nadat dezelfde club met een 5-0 een bruut einde maakte aan het wonderschone Real van Butragueño. Voor veel Real-fans nog steeds een trauma dat vandaag moet worden rechtgezet en daarom al maak ik me weinig illusies. Dat soort wraak is niet voorgeprogrammeerd, bovendien speelt Jabba de Hut/Satan/Sauron/etc weer in de basis. Die wedstrijd van 1989 was inderdaad een bittere pil, een van die terugkerende harakiri momenten die Real om de zoveel tijd pleegt om weer te worden herboren. Bovendien is het niet mijn grootste Real Madrid trauma, dat zal altijd het jaar daarvoor zijn wanneer Linskens die gekmakende goal maakt in Bernabéu waardoor een "zekere" Europacup I ons door de neus wordt geboord.

zaterdag 17 oktober 2009

Ajax - Willem II 4-0

Weer een slechte eerste helft. Ajax in zoekende modus. Willem II kreeg zowaar wat kansjes aangezien het centrale duo bij Ajax bijzonder slap begon aan de wedstrijd en Demouge als de spreekwoordelijke tank zijn landgenoten omver liep. Aan het einde van de eerste helft toen ik begon te geloven dat we weer zo'n wedstrijd kregen waar "de bal er niet in wil" (Ajax is op het moment erg ineffectief in het afmaken van kansen dichtbij de goal) veroverde Enoh slim een onzorgvuldig uitverdedigde bal om hem meteen er in te knallen. Het geplande zure fluitconcert werd daar heel handig mee omzeilt.

De tweede helft zagen we, zonder directe aanpassingen, een iets vloeiender Ajax. Willem II drong allang niet meer aan. Maar pas toen Sulejmani inviel ging het echt lopen. Hij scoorde uit een vrije trap prachtig de 2-0 maar speelde sowieso weer eens gedreven, met mooie voorzetten en combinaties. Goed nieuws (en hij hoort natuurlijk altijd te starten.) Pantelic, die mij erg doet denken aan Zlatan in zijn eerste jaar (dat "lange" nadenken voordat hij een actie gaan ondernemen, die vreemde schoten en dan toch ook weer geniale ingevingen) scoorde de mooiste goal van de avond en Suárez, die eerder een stafschop slecht inschoot en toch een ongelukkige wedstrijd speelde, pakte ook zijn doelpunt mee, ook weer met bekeken afstandsschot.

Geen hoogstaande wedstrijd. Wel veel mooie doelpunten maar tegelijkertijd het vermoeden dat er in aanvallend opzicht nog veel werk valt te verrichten.

donderdag 15 oktober 2009

Schrikbarend goed

Spanje eindigt de WK-kwalificatie met de perfecte score van 10 uit 10 door in Bosnië met 2-5 te winnnen. Nu zonder Xavi, Torres, Villa en Senna. Maar dat maakt niet uit van dan nemen Iniesta en Silva het heft in handen, maakt Negredo (Sevilla, volgend seizoen weer Real) er twee. Hoge verwachtingen, ouderwets afzien als kijker vrees ik volgend jaar.

Interessant beeld trouwens dat vak Spaanse soldaten, deed me denken aan die wedstrijden in de Sovjet-Unie waar de lage ring steevast compleet werd bevolkt door soldaten.

maandag 12 oktober 2009

Favoriet Voetballers deel 1: Caminero



Het is mij te stil dankzij dat interlandvoetbal, zeker nu bijna alle kaarten zijn geschud. Dus de hoogste tijd voor de eerste in een serie, heel simpel: wat zijn nou zo door de jaren heen mijn favoriete voetballers geweest? En zeer galant mag een Indio de spits afbijten. José Luis Caminero, geniaal enfant terrible van Atletico Madrid in de jaren negentig. Hierboven, zijn misschien meest legendarische actie in het jaar van de dubbel, toen Atletico de enige belager Barcelona in Kampf Nou kleineerde. Fijn dat zo'n actie ook nog eindigt in een doelpunt. Een typische Caminero actie, brutaal en onorthodox...Madrileens. Een heerlijke voetballer die bekend werd als linksback, maar daar eigenlijk te goed voor was en misschien ook te ongedisciplineerd, want Caminero is zo'n flierefluiter die het voetbal ook weer niet te belangrijk vindt. En ook tijdens de wedstrijd tijd had om het publiek van de tegenstander te jennen. Lees net tot mijn grote afgrijzen dat Caminero uit de jeugd van Real Madrid komt! Terwijl ik jarenlang hoopte dat hij voor Real zou komen te spelen. Maar goed, nog een type speler dat aan het uitsterven is.

maandag 5 oktober 2009

Kopbal van 40 meter

De briljante mafkees Palermo slaat ook weer eens toe...

Slecht Weekend

Fan zijn van twee clubs kan erg goed uitpakken, zo kan ik in een grijs verleden een opmerking herinneren van "lekker voor je hè zowel Ajax en Real kampioen?" Dan ben je inderdaad erg blij. Maar dat kan ook dubbel tegenvallen, naast de win/verlies combinatie die voor wat troost zorgt. Gisteren was weer zo'n negatieve combinatie weekend, dat desondanks minder zwaarmoedig voelt dan eerdere gevallen. Ajax speelt gelijk in Kerkrade maar haalt er tenminste nog een punt vandaan, bovendien speelt PSV ook gelijk en Braamhaar doet ons een plezier door prutser Furby rood te geven (prachtig hoofd van Jol overigens bij die rode kaart.) De veel geprezen verdediging blunderde trouwens voor de tweede wedstrijd achtereen opzichtig, hoe die Roda aanvaller bij de cornervlag ontsnapt "zakt je broek toch vanaf".

Real Madrid verliest ook (2-1) maar dat had ik al ingecalculeerd. Sevilla uit kan je verliezen, zeker nu de eerste blessuregolf begint toe te slaan. Die El Caudillo natuurlijk nooit treft, die speelde weer de volle 90 minuten.

vrijdag 2 oktober 2009

Anderlecht - Ajax 1-1

Over de wedstrijd zelf kan ik weinig zeggen, heb alleen de laatste 20 minuten gezien toen het net 0-1 was geworden. Ajax maakte niet echt een goede indruk op me maar leek de wedstrijd, zeker met een man meer, te kunnen uitspelen. Dat ging niet door. Moet zeggen dat Aad de Mos na de wedstrijd wel de vinger op de zere plek legde toen hij stelde dat dit elftal geen Ajax-voetbal speelt en anders wel de wedstrijd had uitgetikt.

Eigenlijk een wedstrijd waarbij nostalgici hun gedachten laten wegdromen, een ode aan vergane glorie. Wat betreft sfeer en inzet had het allemaal wel wat. Dat paarse shirt van Anderlecht, ook bijna verknalt, blijft toch ook mooi (op een afstand) net als het stadion. Ongelofelijk dat dit pas de eerste officiële ontmoeting was tussen beide clubs. Was 35 jaar geleden een Europese topwedstrijd geweest.

donderdag 1 oktober 2009

Real Madrid - Olympique Marseille 3-0

Wat een draak van een eerste helft. Marseille volgde het Draaiboek Om Real Madrid Thuis Een Lesje Te Leren regel voor regel: druk zetten, lekker het slecht bemande middenveld over draven, harde tackles, via de rechterflank (Ramos staat er in zijn eentje voor) richting Casillas opstomen en schieten maar. Had bij rust makkelijk 0-1 kunnen staan. Maar de 90 minuten in Bernabéu lijken weer langer te worden en in tien minuten was de wedstrijd opgelost, in de achterzak en met mogelijkheid op een monsterscore. Twee magnifieke doelpunten van Cristiano (een met dank aan lange pass van Pepenbauer en de ander dankzij een flitsende combinatie Kaká - Benzemá.)

Wat tegenstanders van Real op het moment lijken te moeten doseren is de mate van hard spel. Aan de ene kant is het nodig om elk spoor van ritme te breken maar het is ook duidelijk dat het afstoppen van Cristiano/Kaká/Benzemá over 90 minuten vaak resulteert in rode kaarten. Wanneer Real dan al voorstaat is het over en uit. Maar je hebt hard spel en idiote overtredingen zoals gisteren Diawara, die gelukkig mocht opzouten na zijn opgefokte sliding op Cristiano.

Conclusies voor de lange termijn? Nog weinig systematiek (is ook onmogelijk met notoire balverliesspecialist Gago in de basis), een intrigerend droge verdediging, een chaotisch middenveld en briljante voorhoede. Dit weekend eigenlijk de eerste serieuze test uit bij Sevilla, die na een slappe seizoensstart op stoom zijn gekomen. Zou me niet verbazen als deze "stresstest" negatief gaat uitpakken.

Bijna vergeten, onder liefhebbers de favoriete GIF van gisteren:



Wat een inzet!