dinsdag 15 september 2009

FC Zürich - Real Madrid 2-5

Intrigerende wedstrijd, leuke avond, dankzij de NOS (waar ze ongetwijfeld seizoen na seizoen balen dat kinderfavoriet Barça altijd op dezelfde avond speelt als de Nederlandse deelnemer.) Real Madrid begon zoekende tegen de Zwitsers die fel starten (zoals het hoort.) Het is nog een elftal zonder ziel , denk ik. Er is structuur, tactiek, elf spelers maar er moet nog een Idee in neerdalen. Er waren vanavond flitsen van te zien die me deden denken aan het Argentijnse nationale elftal in de jaren zeventig, het Real van 1999-2000...snel voetbal, korte combinaties voor en in het strafschopgebied. Er kan in ieder geval iets moois opbloeien al is 90 minuten lang presteren misschien nog teveel gevraagd.

Dit had in alle redelijkheid gewoon 0-5 moeten zijn, want Zürich kreeg een tweede leven na een slecht uitgevoerde Schwalbe waar de Engelse scheidsrechter gretig in tuinde. Hopelijk is dit niet de arbitrage die Real te wachten staat in Europa: Cristiano mag keer op keer straffeloos door houthakkers, bij voorkeur door twee tegelijkertijd, doormidden worden gezaagd terwijl elke overtreding van Real bijna automatisch een gele kaart betekent. Maar goed scheidsrechters, je kan niet met ze leven, kan ze niet in beton gieten.

Het centrale duo Pepe - Albiol oogt rustig. Het grote probleem blijft vooralsnog de dode spelmomenten (vanavond weer een onnodig tegendoelpunt). Duurde weer een tijd voordat ik besefte dat El Caudillo meespeelde (nieuwste bijnaam, net gelezen: Tales from the Crypt...en meteen nog een surrealistische: Toetanchamon van Tsjernobyl.) Hij scoorde, natuurlijk, weer zijn intikkertje voor zijn plakboek vol neppe records en gaf zowaar een mooi een-tweetje waardoor het 0-3 werd. Genoeg lof, daarna speelde hij weer op zijn gebruikelijke niveau: ver beneden kut.

Heb het vermoeden dat we de blauwdruk hebben gezien van veel wedstrijden van Real Madrid dit seizoen: raar scoreverloop, veel genialiteiten, ongelukkige tegendoelpunten, gewonnen wedstrijden die toch nog spannend worden en dan haast achteloos worden beslist (zie als voorbeeld de 2-5 van Guti, De Laatste Meester van de Lob.) Hopelijk zien we ook nog eens het gala elftal met Benzema en Granero.

Trouwens kunnen we voorzichtig gaan spreken van de terugkeer van de baard in het voetbal? Na Granero, nu ook Casillas die een gedistingeerde variant draagt en Albiol die voor het meer ruige model gaat. Zeer cool.