Lotingen: eerste reactie

Ajax - Juventus. Voorheen Europese elitewedstrijd gedegradeerd tot tweede ronde UEFA-cup. Slechte loting natuurlijk, helemaal met de thuiswedstrijd als eerste.
Prognose: Einde verhaal Europees avontuur, 0-1 en 3-0.

Olympique lyonnais - Real Madrid. Niet ongunstig. Geen Olympiakos of CSKA Moskou maar het is niet meer de ploeg van een paar jaar geleden waar Real, zeker in Lyon, niet tegen op kon. Handig dat Benzema nu in Madrid speelt. 1-1 en 4-2, Real bekert vrolijk richting Bernabéu.

De leukste wedstrijden zijn natuurlijk die van de twee van Milan tegen de respectievelijk Man U en Chelsea. Nu nog twee maanden wachten.

FIFA10: vervolg

Na een weekje spelen zit ik alweer bijna op mijn oude niveau. Een van de leuke dingen is dat je zomaar een knotsgekke wedstrijd voor de kiezen kan krijgen, zoals gisteren Real Madrid - Malaga 3e ronde Copa del Rey. Waar ik geen pepernoot raakte, kansloos op 0-2 kwam te staan, met veel kunst en vliegwerk er een verlenging uit kon halen en toen ging het echt los. Op een gegeven moment toen Malaga toch weer op voorsprong kwam ging ik uit paniek/baldadigheid maar schoppen met als gevolg drie rode kaarten (iemand van achteren tackelen is toch echt meteen rood.) In de tweede helft van de verlenging scoorde ik dan toch de gelijkmaker en met de officiële speeltijd erop zelfs de 4-3. Normaal affluiten, maar de scheidsrechters laten in FIFA10 heel lang doorspelen, maakt niet zoveel uit want vanaf de aftrap scoorde Malaga tot mijn afgrijzen 4-4. Ik zette nog een keer aan voor een solo (ook een veel effectiever wapen in dit deel) en dit keer was het echt afgelopen: 5-4. Pfff, virtuele waanzin.

De 14e Wet van Real Madrid

Bij winst in Mestalla wordt Real Madrid kampioen.

(Vanavond kan deze door mijzelf ontwikkelde wet weer eens getest worden. Is bij de laatste kampioenschappen altijd geverifieerd. Zit natuurlijk een bepaalde "logica" in, om kampioen te worden moet je van tegenstanders van het grotere kaliber als Valencia winnen.)

Over Valencia gesproken,waar is die witte broek gebleven die op mysterieuze wijze mid-jaren 90 verdween?



edit na de wedstrijd:

Sensationele 2-3 overwinning! En dat zonder Kaká en Cristiano. Wedstrijd vol adrenaline, in moordend tempo. Een klap in het gezicht van de trouwste voetsoldaten van de anti-Madrileense jihad, want Valencia maakte de bijnaam Violencia weer compleet waar, een nare ploeg onder leiding van aansteller Abelda en met proleterige schoppers als Mathieu, Navarro en Marchena. Maar goed, het voetbal wint. Nu is de 14e wet dus in werking gezet. :)

FIFA10 (Nintendo DS)

Gisteren niet naar Ajax gegaan, Ajax hoort op zondagmiddag om 14:30 te spelen, de rest is commerciële rotzooi.

Deze week, midden in seizoen 5, bleek opeens mijn spelers file van FIFA09 op de DS corrupt. Al mijn werk voor niets geweest en ik had geen zin om weer al die transfers door te voeren. Dus FIFA10 maar eens uitgeprobeerd met redelijk up-to-date selecties.

In eerste instantie lijkt er niet veel te zijn veranderd. De basisbesturing is gelukkig hetzelfde gebleven. De spelers zien er iets gedetailleerder uit en hebben nu vaak een goed lijkende pasfoto. Kleine details zijn toegevoegd zoals de man of the match (altijd leuk)



Wat zijn opvallende veranderingen:

- Het is makkelijker om te scoren van afstand soms met een bekeken schuiver. Dat was in 09 welhaast onmogelijk omdat je heel makkelijk te hard (en dus over) schoot. Dat betekent ook dat de computer soms uit het niets hem erin knalt (de keepers zijn over de algehele linie minder geworden.) Kan irritant zijn, als je een serieuze wedstrijd speelt en hij met een ziekenhuisbal opeens gelijkmaakt. Ook hebben dribbels door het midden weer meer kans van slagen waardoor het spel minder klinisch is.

- De computer is significant beter gaan voetballen. Of slimmer. Hij veranderd duidelijk van strategie en straft overmoedig aanvallen genadeloos af. Het is welhaast essentieel om snel op voorsprong te komen en hem vervolgens kapot te counteren. FIFA09 was heerlijk om te relaxen, FIFA10 vind ik af en toe hard werk, je moet in verdedigend opzicht continu bij de les blijven.

- Gele/rode kaarten. Hele goede verandering. In 09 kreeg je bij bijna elke sliding tackle een rode kaart. Heel overdreven en in 10 is de sliding weer een belangrijk onderdeel van het spel. Er worden meer gele kaarten getrokken en rode kaarten alleen bij echt te laat en van achter tackelen.

- Corners. Zijn moeilijk gemaakt. Dat was in 09 een goudmijn. Eerst veel trainen op hoekschoppen en dan kon je tijdens een wedstrijd bijna altijd wel scoren (heeft me in ieder geval uit menig moeilijke wedstrijd gered.) In 10 kan je niet meer automatisch een van drie spelers op maat aanspelen, het is veel meer geïmproviseerd (al begin ik er wel beter in te worden.)

- Tips. De trainer geeft in de rust drie tips om de wedstrijd goed te vervolgen. Een leuk detail, maar je kent ze al snel allemaal (en bovendien weet je het zelf meestal ook wel.) Handig is dat hij tijdens het spel signaleert wanneer een speler moe is en suggestie voor een wissel doet (inclusief speler.) Geinige toevoeging is dat hij soms een suggestie doet om een vrije trap snel te nemen. Heeft al tot een leuk doelpunt geleid maar op eigen helft doe ik het nooit want het gevaar is groot dat je de bal heel snel Cerezo-naar-Rossi stijl schuift en een tegendoelpunt riskeert.

Het is kortom een beter spel. De waarden van spelers zijn realistischer (Cristiano was in 09 belachelijk ondergewaardeerd) en het uitshirt van Real is oldskool paars. Enige minpunt is dat het veranderen van spelers tijdens het spel nog steeds onvoorspelbaar blijft en helaas niet naar degene die het dichts bij de bal is wat vooral in verdedigend opzicht soms tot vervelende situaties leidt.

Een ding blijf ik me over verbazen: het Ajax shirt! In FIFA09 leek het op Arsenal/AZ en nu is het compleet rood. Onmogelijk om mee te spelen dus.

Zo zou het moeten zijn

Na de glorieuze 1-3 overwinning tegen de vulgaire schoppers van Marseille, ingeleid door een sublieme vrije trap van Cristiano, is Real eindelijk weer eens als groepshoofd geëindigd in de Champions League. Eerste horde genomen.

Twee observaties die de foto oproept:
- Jammer dat Real Madrid toch niet in reclameloos wit speelt zoals dinsdag (dankzij Franse wetgeving aangaande reclame voor gokken.) Blijft toch veel mooier.
- Marcelo (links), een wat onvoorspelbare maar talentvolle voetballer, zou bijna altijd moeten spelen vanwege zijn gave voor blij juichen.

De Koninklijke: eindoordeel

Teleurstellend boek om een aantal redenen. Toegegeven Castien had wat pech. Zijn boek zou eerst De Zes heten (naar het aantal Nederlanders bij Real) maar daar werd deze zomer een stokje voor gestoken. Daar redt hij zich nog wel uit door een beeld te schetsen van het tergend slechte seizoen 2008-2009 (en er zit een interessant boek over sportfysiologie en psychologie verscholen in De Koninklijke.) Maar het steekt erg af bij de historische gedeeltes waar steeds tussen wordt geschakeld. De al dan niet fictieve avonturen van de neven Michél en Ramón, de eerste Barça de ander Real, zijn een andere schakel die eerst een leuk beeld lijken te geven van de Spaanse voetballiefhebber maar Castien wil Michél geforceerd sympathieker over laten komen terwijl het uiteindelijk een kleinzielige Catalaanse knuppel blijkt te zijn (de hele scene waar Ramón in Barcelona door een barman voor fascist wordt uitgemaakt is uiterst gênant en had Castien zijn woonplaats beter kunnen besparen.)

De eerdere vrees komt uit dat er teveel vanuit Cataluña wordt verhaald. Een echt boek over Real zou natuurlijk hoofdzakelijk vanuit Madrid moeten worden verteld. Castien houdt het een tijd vol maar op de helft gaat het toch mis, de moord op Barça-voorzitter Sunyol in 1936 wordt weer opgerakeld, waarom in een boek over Real Madrid? Altijd maar die gluiperige connotatie dat het meer dan een politieke moord om zoiets als voetbal ging (zoals iemand al een keer grimmig-sarcastisch opmerkte: “alsof ze terwijl ze trekker overhaalde hala Madrid! scandeerde.) Wat zou het eens verfrissend zijn om het over de effecten van Franco’s bombardementen op Madrid te hebben of de spelers van Real die niet terugkeerden na de Guerra Civil. Wanneer de standaard Barça-calimero drogredenatie “maar vanaf 1991 presteert Barça beter dan Real” langskomt is de schrijver definitief niet meer te vertrouwen.

Daarbij zijn historische fouten irritant. Madrid is de hoofdstad van Spanje geworden vanuit een beginnend modern idee van centralisatie als een van de principes van de natie-staat. Het idee dat Barcelona ooit serieus aanspraak heeft gemaakt op die status is onzin (Tordesillas, maar vooral Toledo –hoofdstad van Castilla-, Zaragoza –hoofdstad van Navarra- en heel even Sevilla en Valladolid hebben aansprak kunnen maken). Dat Madrilenen daarover een schuldgevoel zouden moeten hebben is compleet van de pot gerukt.

Een andere storende fout is de claim dat Franco bij de wedstrijd Real Madrid – Barcelona (0-5) uit 1974 is geweest. Dat zou een mooie symbolische bijkomstigheid zijn geweest, maar de enige wedstrijden van Real Madrid die Franco bezocht waren de finales van de Copa del Generalisimo. Franco was destijds al doodziek en keek jarenlang als een soort proto-Sport1 verslaafde in zijn paleis continu voetbal. Laat staan dat nooit is vast komen te staan van welke club Franco zelf fan was.

En er zijn kleine fouten. Luis Aragonés speelde nooit voor Real, Santillana’s carrière was niet meteen voorbij toen Butragueño debuteerde (zie zijn heroïsche rol in de UEFA-cup finales van de jaren ’80). Belangrijke zaken worden te snel afgehandeld (het belang van de zevende ECI) of essentiële spelers worden niet behandeld (Velázquez, Amancio, Camacho of nog veel erger, Juanito.)

Sowieso is er teveel geredeneerd vanuit het heden naar het verleden zodat het lijkt alsof er vanaf dag 1 een moordende concurrentie is geweest met Barça. In Spanje wordt aangenomen dat die rivaliteit is geboren met de 11-1 vernedering van Barça door Real in halve finale van de beker van 1943 waar daarvoor vooral Athletic Bilbao de dienst uitmaakte in het Spaanse voetbal. Zo wordt over het algemeen ook de transfer van Di Stefano teveel geanalyseerd na alle schokeffecten die hij teweeg heeft gebracht en met alle daarbij horende projecties (wat dat betreft zal Spanje nooit dichter bij een Dealy Plaza komen.)

Maar wat me eigenlijk nog het meest verbaasd is hoe moeilijk het is om Real Madrid te verhalen in een andere taal dan het Spaans. Het is me wel vaker opgevallen maar nu in boekvorm werd het me definitief duidelijk hoe een belangrijke laag wegvalt (een vergelijkbaar effect als wanneer je Franse filosofie in het Nederlands vertaald.) Een bepaalde magie valt weg waardoor alles op bijna vulgaire wijze, als een soort Voetbal International discours, concreet wordt. Ik word me meteen bewust van die narrige discussies over echte-echte Ajaxfans en andersoortige vraagstukken over authenticiteit maar ik vraag me af of de universele aantrekkingskracht die Real Madrid tegenwoordig pretendeert uit te stralen wel bestaat.

De Koninklijke is het typische product van de hedendaagse Nederlandse voetbaljournalistiek: buitenproportionele aandacht voor randzaken –bobo’s, trainers, voorzitters, clubpolitiek, emoties van toeschouwers en spelers— en weinig puur voetbal. Want wanneer je een boek over Real Madrid schrijft moet het toch gaan over de mythische duik in het stof van Zamora, moet je kunnen omschrijven hoe Molowny voetbalde, moet je verklaren waarom het elftal rond Di Stefano zo goed speelde, moet je de onmogelijke comebacks in Bernabeú centraal plaatsen. Waar is godverdomme de 6-1 tegen Anderlecht? Hoe is het mogelijk dat de laatste drie Champions League triomfen afgedaan worden als “oh ja en toen wonnen ze de Europacup.” Geen enkel drama, geen fantasie, niets van de obsessieve verwondering die bij het onderwerp hoort.

De Derde Wet van Ajax

Wanneer December aanvangt beginnen met het vergooien van titelkansen, bij voorkeur tegen F.C. Utrecht.

De Nieuwe Juanito?

Gisteren weer een van die wedstrijden van Real Madrid in de huisstijl van de laatste vier jaar. Bizar scoreverloop, tegendoelpunten uit dode spelmomenten, bij vlagen briljant spel, gemiste penalty en domme rode kaarten. Dat laatste is natuurlijk het grote nieuws. Cristiano speelde bevlogen, kreeg een penalty mee, nam hem zelf en miste, scoorde daarna toch de 4-2 en nam een ingecalculeerde gele kaart voor de photo opportunity (juichen zonder shirt). Een paar minuten later kreeg hij natuurlijk nog een gele kaart voor een slaande beweging. Ach ja, de moralisten staan vandaag in de rij. Anderen zien handenwrijvend eindelijk de nieuwe Juanito, een embleem, een speler die het haat om te verliezen, met prachtige voorzetten strooit, tegenstanders gek maakt met passeerbewegingen en irritante gebaren en af en toe zijn hoofd verliest. Kortom, cultheld (al is Cristiano een betere voetballer en was Juanito nog veel irritanter. Maar hij kreeg ten minste wel serieuze rode kaarten voor zaken als grensrechters aanvallen, een liggende Mattheüs op zijn hoofd gaan staan.)

Oh ja, en wonder boven wonder, De Mythe de hele wedstrijd op de reservebank. Heerlijk.

WK loting

Van te voren zie ik altijd allerlei rampscenarios voorbijschieten en wanneer de groepen uit de bollen komen denk ik (bijna) altijd: het valt wel mee. Op een of andere manier vormen zich veel makkelijke groepen, een wat moeilijkere en een uitgesproken Groep Des Doods. Deze editie is de laatste duidelijk Groep A met Zuid-Afrika, Mexico, Uruguay en Frankrijk. Dat was meteen de grootste opluchting, dat Frankrijk niet in de groep van Nederland of Spanje terecht is gekomen.

Groep E van Nederland ziet er in eerste instantie positief uit. Maar met Oranje zijn er altijd haken en ogen, vooral wat betreft de manier waarop het aan een toernooi begint. Gaat Oranje uit de startblokken zoals op het laatste EK en WK dan moet de tweede ronde geen probleem zijn. Over de mogelijkheden verder in het toernooi hebben we nog maanden om over te marineren.

Spanje zit in Groep H en heeft na Italië denk ik de makkelijkste groep geloot met Chili, Honduras en Zwitserland. Zeker in de vorm waar in ze nu verkeren. Geen lastige Afrikaanse krachtvoetballers, of verdedigende muren als Portugal of Griekenland, dat is altijd prettig. Het addertje zit in de tweede ronde waarin waarschijnlijk Brazilië of Portugal wacht.

In de bus: De Koninklijke

Vond gisteren het nieuwe boek van Eric Castien in de bus, De Koninklijke: Real Madrid van Di Stéfano tot Van Nistelrooy. Zal het met kritische blik lezen. Moest even slikken toen ik las dat Castien al jaren in Barcelona woont, maar goed, het schijnt dat de comunidad, buiten Madrid zelf, waar het hoogste percentage Real-fans wonen Cataluña schijnt te zijn. Heb inderdaad ooit een wedstrijd Espanyol - Real Madrid bijgewoond wat een veredelde thuiswedstrijd bleek te zijn.

Vooraf wel een essentiële lakmoestest gedaan: hoe beschrijft hij de transfer van Di Stéfano? Als er weer dezelfde onzinverhalen over falend telefoonverkeer in Cataluña op cruciale momenten van de transfer worden verteld gaat het boek rechtstreeks de vuilnisbak in. Het valt gelukkig mee, niet helemaal overtuigend (want teveel ruimte voor Catalaanse samenzweringstheorieën) maar een aardige poging. Ik rapporteer hier vanzelfsprekend met een definitief oordeel wanneer ik het boek uit hem.

El Classico: conclusies

Ik denk dat de term is: een verlies met perspectief. Verwacht weinig technische analyse dit soort wedstrijden zijn vergelijkbaar met een roes. Minimaal verlies, waar van te voren natuurlijk het spook van de 2-6 rondwaarde, daar kan ik mee leven aangezien winnen in Mordor erg moeilijk is. Maar wat knaagt is dat Real gisteren gewoon had kunnen en moeten winnen. Ronaldo miste vroeg in de wedstrijd een kans die hij wanneer hij wedstrijdritme heeft opgedaan tien van de tien keer er in schiet. Verder telde ik drie grote kansen die alledrie door Puyol met bizarre krachtsinspanningen werden geblokkeerd. Aan de ander kant valt hij dan wel dankzij een slimme loopactie van Zlatan. Vervolgens speelde Real nog een lange tijd met een man meer, een situatie waar te weinig mee werd gedaan.

Het perspectief dan? Het verschil tussen beide ploegen, in mei nog te meten in lichtjaren is minimaal geworden. Real speelt serieus voetbal met een solide verdediging en een middenveld dat het veelgeprezen creatieve spel van Barça vrijwel compleet annuleerde (Xavi was gisteren zeer onkarakteristiek onzichtbaar) en zelfs op buitenspel durfde te spelen om zo de ruimtes nog kleiner te maken. Met het probleem Raúl (tijdelijk?) opgelost lijkt zowaar een elftal vorm te krijgen. Wat is twee punten achterstand, wanneer de twee lastigste uitwedstrijden van het seizoen er al opzitten?

El Classico

Zondag 19:00, de jaarlijkse kastijding in Kampf Nou. De mooiste voorbeschouwing vond afgelopen woensdag plaats toen Xavi tegen Benzema ter promotie van het nieuwe spel een potje Barça - Real speelden op FIFA10. 0-3 voor Real. Ik ga er van uit dat de uitslag eerder omgekeerd zal zijn. Het realisme van FIFA blijft immers twijfelachtig. Speel nu ene paar maanden op 09 een lange termijn project met Real Madrid en zit in het vijfde seizoen als trainer (dat is al onmogelijk, ik had halverwege het seizoen moeten zijn ontslagen), Raúl meteen verkocht, Guti na twee seizoenen samen met Gago en daarvoor in de plaats Silva, Negredo en nu Gourcuff gehaald. Maar zelfs op World Class niveau win ik steeds een triplete, niemand behalve angstgegner Sevilla doet me wat. Wel wat legendarische wedstrijden gespeeld, zoals een 1-6 tegen Juventus waar echt alles lukte en een 1-5 tegen Barça in de Copa del Rey halve finale. Zoals gezegd: een fantasiewereld.

Ajax - Heerenveen 5-1

Even snel vandaag. Beste wedstrijd van Ajax in jaren. Eindelijk de contouren van een Ajax waardig elftal: druk naar voren, goed positiespel, kaatsen, snel opkomende middenvelders en prachtige doelpunten. Overigens ook zelden een team gezien waar verdediging en aanval zo'n kwaliteitsverschil tentoonspreid als Heerenveen, dat wil zeggen een bizar lethargische verdediging en een vlot combinerend aanval. Het tegendoelpunt was een wervelende combinatie waar Ajax compleet werd weggetikt, afgemaakt met een gave knal uit moeilijke hoek. Meestal blijven Ajaxfans stoïcijns voor zich uit staren bij een tegendoelpunt maar velen waar zo groothartig om hier voor te applaudisseren.

Oostenrijk - Spanje 1-5

Vanavond een helft van De Terugkeer naar het Paradijs gezien, zoals de Spaanse voetbalkranten de oefenpartij in het Prater stadion betitelden.

Oostenrijk begon verrassend door fel erin te gaan onder leiding van mafkees/seriemoordenaar Wallner en dat wierp zowaar vruchten af met een snelle, hetzij wat gelukkige, voorsprong. Dat kan natuurlijk niet en Prins Silva zette slepend Cesc vrij die de gelijkmaker droog intikte. De Rode Machine kwam onder leiding van een magistrale Iniesta langzaam op gang waarna Pehlivan bijna Busquets begroef en nog de brutaliteit had om verbaasd te kijken dat hij moest opzouten. 11 tegen 10, Game Over want Villa had daarvoor al bekeken 1-2 gemaakt. Villa scoorde als een echte killer prachtig de 1-3 (weer twee doelpunten dichterbij het record van De Mythe, hèhè) waarna ik met gerust hart mijn woensdagavonddetective kon gaan volgen. Toch weer een goede oefening tegen een tegenstander die op de schoppende manier probeert het Spaanse spel te ontregelen. Maar ik denk dat we nu officieel moeten gaan spreken over het mooist voetballende elftal sinds Frankrijk '82 (maar eigenlijk beter want veel constanter.)

Gaat het dan toch tijd worden om na 25 jaar weer een shirt van Spanje aan te schaffen (nummer 21 natuurlijk, ook al ben ik twee koppen groter dan het echte exemplaar.)

Hier snel de doelpunten, al mis je bij de 1-4 wel de geduldige opzet over verschillende schijven:

Spanje - Argentinië 2-1

Wat ik heb begrepen heeft Spanje gisteren Argentinië sufgetikt in een noodzakelijke oefening tegen een van de meer cynische voetbalgrootheden. Argentinië ging ouderwets hakken en Spanje hield in tegenstelling tot het verleden het hoofd koel. Het eerste doelpunt is weer van grote schoonheid, een orgie van snelle combinaties en een accent van Prins Silva.



Ik blijf het volgende WK voor mezelf als een onvermijdelijk zelfkastijding zien, in jaren, misschien sinds Brazilië aan het begin van het WK 1982 is er niet een land dat zo superieur mooi voetbal speelt en kampioen moet worden als Spanje. Maar een "slechte dag in München" en de kans is voorbij.

Hiermee gaat het dus gebeuren

Het WK-shirt van Spanje is vandaag gepresenteerd. Er werd gesproken van een terugkeer naar de jaren '80 stijl, waar ik vrede mee heb. Het basisidee is goed maar Adidas 2009 weet het toch in de details te verknallen: die strepen die weer niet worden doorgetrokken, die rare blauwe morse op de hals. Jammer, want het is bijna zoals het hoort te zijn.

Wel foutloos, Casillas in Arconada-stijl. Al zullen bijgelovige Spanjaarden nu al de haren uit het hoofd trekken.

Het eind van de dictatuur in zicht?

Ik kan lange beschouwingen houden over een wedstrijd die ik niet gezien heb (Atletico Madrid - Real Madrid 2-3) maar de foto (en dan vooral de kinderlijke blijheid van Marcelo en Pepe) zegt eigenlijk genoeg over de transformatie die de laatste week in werking is gezet. Iedereen ging ervan uit dat El Caudillo gisteren weer in de basis zou staan, omdat het ondenkbaar was dat hij drie wedstrijden achter elkaar niet ging beginnen. En toch gebeurde het! En weer speelde Real een uur zoals het hoort te spelen (dat ze na de rode kaart van Ramos toch nog bijna een 0-3 voorsprong uit handen geven is hopelijk niet symptomatisch) met prachtige doelpunten van Kaká, Marcelo en Higuaín. Niet te vroeg juichen maar het voelt gewoon als zo'n rare periode vlak voordat een dictatuur valt. De propaganda werkt niet meer, de dictator lijkt opeens machteloos en de verbeelding lijkt aan de macht.

AC Milan - Real Madrid 1-1

Vorige week dinsdag las ik nog jeremiaden over "het eind van een tijdperk" en zowaar zeven dagen later speelt Real Madrid opeens geïnspireerd. Waarschijnlijk is het een psychologische tik maar ze zagen er voor mij vanaf de aftrap opeens weer ouderwets uit als Real Madrid. Blinkend wit. Ja, ja, De Dictator (vandaag in AS "een soort vader-castrator" genoemd in relatie tot Benzema) stond weer niet in de basis en na een zenuwachtig begin nam Real het heft met snel voetbal in handen. Zo rond het doelpunt van Benzema zelfs in de huisstijl met van die aanvalsgolven. Op dat moment had Real de winst in handen maar een natuurlijk moest een sukkelige penalty weer roet in het eten gooien. De tweede helft was vervolgens niet om aan te zien en ik maakte me al snel zorgen omdat Milan overduidelijk een Oud-Italiaansche Val had gezet, die van naar achteren hangen en hopen op een mazzelgoal. Ik had het vermoeden dat Real dat wel doorhad maar heel moeilijk mee om kon gaan. Zelf zo cynisch spelen kan de club niet (vgl. Ajax) en nervositeit in combinatie met vermoeidheid zorgde voor de rest.

Maar goed, die periode in de eerste helft heeft een glimp van het Real van de komende jaren gegeven en dat ziet er veelbelovend uit. Als er tijd is om de mogelijkheden uit te werken, want de "poppetjes" zijn onmiskenbaar van hoge kwaliteit (nu de dag erna moet ik toch props geven aan Lass, die een soort op hol geslagen stofzuiger leek.)

Ajax - Feyenoord 5-1

Ah, 5-1, een score zoals het hoort. Verdienste van Ajax? Ten dele. Jol stuurde een robuust middenveld het veld op (De Zeeuw, Gabri, Enoh) dat vanaf de eerste minuut domineerde en dat flink druk naar voren zet (eindelijk!) Maar Feyenoord kwam in de Arena als een laffe degradatiekandidaat spelen, vanaf de eerste minuut tijdrekken, blind de bal naar voren rossen. Na een sterk begin zonder doelpunt (en te weinig kansen) was Ajax even de regie kwijt en scoorde Vlaar bijna het doelpunt van het jaar met een gedurfd schot van zo'n 35 meter dat op de paal (allemaal in koor) uiteenspatte. De Zeeuw scoorde voor rust dan toch de 1-0 met een hilarisch lelijk doelpunt waarna Babovic rood kreeg vanwege een elleboogstoot (die er op televisie eigenlijk niet zo erg uitzag, maar notoire matennaaier Vertonghen liep wel met een bloedneus rond) en de wedstrijd er eigenlijk opzat. Zeker toen Furby een prachtige 2-0 scoorde. Ja, Furby speelde de beste wedstrijd uit zijn carrière, dwingend, gedurfd...onherkenbaar (ik vermoed goed psychologisch werk van Jol.) Er volgde nog legio kansen maar pas tegen het einde werd de 5 gehaald dankzij een slim schot van De Zeeuw en een penalty van Suárez (die overigens een fletse wedstrijd speelde.)

Iedereen blij, er lijkt voorzichtig progressie plaats te vinden maar volgende week uit tegen Twente wordt een echte test. Als daar wordt gewonnen zou dit elftal wel eens in zichzelf gaan kunnen geloven. Dat is al jaren niet het geval geweest bij Ajax.

Hybris

Heb het niet gezien maar Real Madrid werd gisteren in de Copa del Rey met 4-0 vernederd door Alcorcón (bescheiden club uit de derde divisie.) Veel geschreeuw en gekrenkte trots natuurlijk de dag erna, zelf kan ik er me weinig druk over maken. Sinds de nederlaag bij Sevilla en blessure van Cristiano is er iets goed mis en de reeks voorafgaande aan het duel beloofde al niet veel goeds. Dit soort nederlagen zijn op zich niet schaars, het is zelfs een soort specialiteit van Real Madrid en cupverrassingen zie je overal en zijn in andere landen ook definitief (in Spanje is er heel irritant nog een return) maar niet zo afgetekend. Op zoek naar historische parallellen doet het me denken aan Romeinse legioenen die om de zoveel tijd compleet van de kaart werden geveegd.

Bovendien zijn het van die momenten die mogelijkheden bieden. Dit is bijvoorbeeld het uitgelezen moment om de macht van El Caudillo en zijn schildknaap Guti voorgoed te breken. Onwaarschijnlijk dat iemand die beslissing zal durven nemen dus kijk er niet van op als Pellegrini binnenkort wordt ontslagen (de makkelijkste oplossing, die niets oplost.)

AZ - Ajax 2-4

Voorafgaande AZ – Ajax dacht ik veel aan dat uitgeknipte interview van De Zeeuw dat Koeman op de deur van de kleedkamer had gehangen om zijn spelers te motiveren. Zou hij dat echt hebben gedaan? Met punaises? Plakband? Of neem ik het weer allemaal te letterlijk en is dit een soort trainersspreekwoord? Het heeft in ieder geval averechts gewerkt, want ik zag AZ vaak domme fouten maken zodra De Zeeuw de bal had.

Ajax heeft het de laatste jaren erg moeilijk in Alkmaar maar nu was natuurlijk hét moment om het instortende kaartenhuis op te vegen. Gebeurde uiteindelijk dan ook (dankzij de cruciale omzetting van 4-3-3 naar 4-4-2 met de twee kale stofzuigers op jacht, daar moet toch een lichtje zijn gaan branden bij Jol.) Dat Ajax van de tweede helft zag er zelfverzekerd en effectief uit, eens kijken of het ook vijf wedstrijden achter elkaar kan worden volgehouden.

En ere wie ere toekomt: Furby scoort een wonderschoon doelpunt, dacht eerst aan een mislukte voorzet maar er zat zowaar een idee achter. Laat hem alleen nooit meer linksback voetballen.

(Ligt het overigens aan mij of waaide bij Studio Sport de Scheringa-is-een-held vibe over naar een AZ-is-zielig-en-moet-winnen sfeertje? Jol maakte er op karakteristieke wijze korte metten mee, wat een meester van het post-wedstrijdpraatje is dat.)

Real Madrid - AC Milan 2-3

Melancholisch spektakel, ziedaar de devaluatie van Europees voetbal. Geen spanning, slecht voetbal, heel slecht voetbal. Als je dan toch de vergelijking met twintig jaar terug moet maken: geen gevoel dat er anderhalf uur iets op het spel staat, iets wezenlijks, een welhaast existentiële ervaring. Ik was binnen de kortste keren al helemaal afgeleid door de sublieme regenjas van Leonardo, per direct mijn nieuwe stijlicoon (later nog even door het feit dat Marcelo’s Reizigeriaanse trekken worden veroorzaakt door een bitje.)

En natuurlijk scoort Jabba de Hut de 1-0. Inmiddels moet ik toegeven dat hij een van beste balletjesafwachters van de geschiedenis is (alleen Gerd Müller en Paolo Rossi waren effectiever.) Niets aan te doen, de man raken we dit seizoen niet meer kwijt (aangezien hij ook nooit meer geblesseerd raakt, ik vermoed omdat verdedigers hem cynisch sparen.)

Dan de tweede helft, het hedendaagse voetbal: onvoorspelbare sensatie door blunders en flitsen van genialiteit (de afstandsschoten van Pirlo en Drenthe.)

Eindconclusie: tig honderd miljoen euro en net zo slecht voetballen als vorig jaar. Wonderbaarlijk.

Gloort daar hoop?

Barça verliest thuis van Rubin Kazan. Hoogste tijd voor Schadenfreude natuurlijk. Maar het wil toch niet goed lukken, meer dan een glimlach kan er bij mij niet af. Ik heb inmiddels geleerd niet te vroeg, te hard te lachen en in het geval Barça moet je zorgvuldig je momenten kiezen: niet te vroeg maar ook niet wanneer de club op zijn gat ligt (want dat is te makkelijk en krijg je last van medelijden, een van de "zonden" van Real Madrid overigens, die bijvoorbeeld twee jaar geleden de kans verspeelde om in de erehaagwedstrijd De Rivaal voor altijd een lesje om nooit te vergeten te leren.) Bovendien mag ik Guardiola erg (een ware heer, intelligent en stijlvol.) De wedstrijd van gisteren is meer een teken voor de toekomst, de dictatuur van Barça vertoont scheurtjes (vooral wanneer Messi in een dip zit) en dus is er hoop.

Maar eerst eens kijken wat Real vanavond tegen AC Milan doet. Twintig jaar nadat dezelfde club met een 5-0 een bruut einde maakte aan het wonderschone Real van Butragueño. Voor veel Real-fans nog steeds een trauma dat vandaag moet worden rechtgezet en daarom al maak ik me weinig illusies. Dat soort wraak is niet voorgeprogrammeerd, bovendien speelt Jabba de Hut/Satan/Sauron/etc weer in de basis. Die wedstrijd van 1989 was inderdaad een bittere pil, een van die terugkerende harakiri momenten die Real om de zoveel tijd pleegt om weer te worden herboren. Bovendien is het niet mijn grootste Real Madrid trauma, dat zal altijd het jaar daarvoor zijn wanneer Linskens die gekmakende goal maakt in Bernabéu waardoor een "zekere" Europacup I ons door de neus wordt geboord.

Ajax - Willem II 4-0

Weer een slechte eerste helft. Ajax in zoekende modus. Willem II kreeg zowaar wat kansjes aangezien het centrale duo bij Ajax bijzonder slap begon aan de wedstrijd en Demouge als de spreekwoordelijke tank zijn landgenoten omver liep. Aan het einde van de eerste helft toen ik begon te geloven dat we weer zo'n wedstrijd kregen waar "de bal er niet in wil" (Ajax is op het moment erg ineffectief in het afmaken van kansen dichtbij de goal) veroverde Enoh slim een onzorgvuldig uitverdedigde bal om hem meteen er in te knallen. Het geplande zure fluitconcert werd daar heel handig mee omzeilt.

De tweede helft zagen we, zonder directe aanpassingen, een iets vloeiender Ajax. Willem II drong allang niet meer aan. Maar pas toen Sulejmani inviel ging het echt lopen. Hij scoorde uit een vrije trap prachtig de 2-0 maar speelde sowieso weer eens gedreven, met mooie voorzetten en combinaties. Goed nieuws (en hij hoort natuurlijk altijd te starten.) Pantelic, die mij erg doet denken aan Zlatan in zijn eerste jaar (dat "lange" nadenken voordat hij een actie gaan ondernemen, die vreemde schoten en dan toch ook weer geniale ingevingen) scoorde de mooiste goal van de avond en Suárez, die eerder een stafschop slecht inschoot en toch een ongelukkige wedstrijd speelde, pakte ook zijn doelpunt mee, ook weer met bekeken afstandsschot.

Geen hoogstaande wedstrijd. Wel veel mooie doelpunten maar tegelijkertijd het vermoeden dat er in aanvallend opzicht nog veel werk valt te verrichten.

Schrikbarend goed

Spanje eindigt de WK-kwalificatie met de perfecte score van 10 uit 10 door in Bosnië met 2-5 te winnnen. Nu zonder Xavi, Torres, Villa en Senna. Maar dat maakt niet uit van dan nemen Iniesta en Silva het heft in handen, maakt Negredo (Sevilla, volgend seizoen weer Real) er twee. Hoge verwachtingen, ouderwets afzien als kijker vrees ik volgend jaar.

Interessant beeld trouwens dat vak Spaanse soldaten, deed me denken aan die wedstrijden in de Sovjet-Unie waar de lage ring steevast compleet werd bevolkt door soldaten.

Favoriet Voetballers deel 1: Caminero

Het is mij te stil dankzij dat interlandvoetbal, zeker nu bijna alle kaarten zijn geschud. Dus de hoogste tijd voor de eerste in een serie, heel simpel: wat zijn nou zo door de jaren heen mijn favoriete voetballers geweest? En zeer galant mag een Indio de spits afbijten. José Luis Caminero, geniaal enfant terrible van Atletico Madrid in de jaren negentig. Hierboven, zijn misschien meest legendarische actie in het jaar van de dubbel, toen Atletico de enige belager Barcelona in Kampf Nou kleineerde. Fijn dat zo'n actie ook nog eindigt in een doelpunt. Een typische Caminero actie, brutaal en onorthodox...Madrileens. Een heerlijke voetballer die bekend werd als linksback, maar daar eigenlijk te goed voor was en misschien ook te ongedisciplineerd, want Caminero is zo'n flierefluiter die het voetbal ook weer niet te belangrijk vindt. En ook tijdens de wedstrijd tijd had om het publiek van de tegenstander te jennen. Lees net tot mijn grote afgrijzen dat Caminero uit de jeugd van Real Madrid komt! Terwijl ik jarenlang hoopte dat hij voor Real zou komen te spelen. Maar goed, nog een type speler dat aan het uitsterven is.

Kopbal van 40 meter

De briljante mafkees Palermo slaat ook weer eens toe...

Slecht Weekend

Fan zijn van twee clubs kan erg goed uitpakken, zo kan ik in een grijs verleden een opmerking herinneren van "lekker voor je hè zowel Ajax en Real kampioen?" Dan ben je inderdaad erg blij. Maar dat kan ook dubbel tegenvallen, naast de win/verlies combinatie die voor wat troost zorgt. Gisteren was weer zo'n negatieve combinatie weekend, dat desondanks minder zwaarmoedig voelt dan eerdere gevallen. Ajax speelt gelijk in Kerkrade maar haalt er tenminste nog een punt vandaan, bovendien speelt PSV ook gelijk en Braamhaar doet ons een plezier door prutser Furby rood te geven (prachtig hoofd van Jol overigens bij die rode kaart.) De veel geprezen verdediging blunderde trouwens voor de tweede wedstrijd achtereen opzichtig, hoe die Roda aanvaller bij de cornervlag ontsnapt "zakt je broek toch vanaf".

Real Madrid verliest ook (2-1) maar dat had ik al ingecalculeerd. Sevilla uit kan je verliezen, zeker nu de eerste blessuregolf begint toe te slaan. Die El Caudillo natuurlijk nooit treft, die speelde weer de volle 90 minuten.

Anderlecht - Ajax 1-1

Over de wedstrijd zelf kan ik weinig zeggen, heb alleen de laatste 20 minuten gezien toen het net 0-1 was geworden. Ajax maakte niet echt een goede indruk op me maar leek de wedstrijd, zeker met een man meer, te kunnen uitspelen. Dat ging niet door. Moet zeggen dat Aad de Mos na de wedstrijd wel de vinger op de zere plek legde toen hij stelde dat dit elftal geen Ajax-voetbal speelt en anders wel de wedstrijd had uitgetikt.

Eigenlijk een wedstrijd waarbij nostalgici hun gedachten laten wegdromen, een ode aan vergane glorie. Wat betreft sfeer en inzet had het allemaal wel wat. Dat paarse shirt van Anderlecht, ook bijna verknalt, blijft toch ook mooi (op een afstand) net als het stadion. Ongelofelijk dat dit pas de eerste officiële ontmoeting was tussen beide clubs. Was 35 jaar geleden een Europese topwedstrijd geweest.

Real Madrid - Olympique Marseille 3-0

Wat een draak van een eerste helft. Marseille volgde het Draaiboek Om Real Madrid Thuis Een Lesje Te Leren regel voor regel: druk zetten, lekker het slecht bemande middenveld over draven, harde tackles, via de rechterflank (Ramos staat er in zijn eentje voor) richting Casillas opstomen en schieten maar. Had bij rust makkelijk 0-1 kunnen staan. Maar de 90 minuten in Bernabéu lijken weer langer te worden en in tien minuten was de wedstrijd opgelost, in de achterzak en met mogelijkheid op een monsterscore. Twee magnifieke doelpunten van Cristiano (een met dank aan lange pass van Pepenbauer en de ander dankzij een flitsende combinatie Kaká - Benzemá.)

Wat tegenstanders van Real op het moment lijken te moeten doseren is de mate van hard spel. Aan de ene kant is het nodig om elk spoor van ritme te breken maar het is ook duidelijk dat het afstoppen van Cristiano/Kaká/Benzemá over 90 minuten vaak resulteert in rode kaarten. Wanneer Real dan al voorstaat is het over en uit. Maar je hebt hard spel en idiote overtredingen zoals gisteren Diawara, die gelukkig mocht opzouten na zijn opgefokte sliding op Cristiano.

Conclusies voor de lange termijn? Nog weinig systematiek (is ook onmogelijk met notoire balverliesspecialist Gago in de basis), een intrigerend droge verdediging, een chaotisch middenveld en briljante voorhoede. Dit weekend eigenlijk de eerste serieuze test uit bij Sevilla, die na een slappe seizoensstart op stoom zijn gekomen. Zou me niet verbazen als deze "stresstest" negatief gaat uitpakken.

Bijna vergeten, onder liefhebbers de favoriete GIF van gisteren:



Wat een inzet!

GIF!

Uitgegroeid tot een klein internet fenomeen. Wanneer Kim-Jong II weer eens een makkelijke intikker verknalt wordt er geroepen om een GIF afbeelding van zijn nieuwste wandaad. Vaak zonder tekst maar je hebt creatievelingen die er nog wat uitroepen/gedachten in verwerken voor extra effect. Zag inmiddels op een forum tijdens de wedstrijd al iemand gewoon uitroepen "GIF!" na een misser. Je hebt mensen die ze met sadistisch genoegen verzamelen.

Wat me weer deed denken: is er eerder een speler geweest die zo'n negatieve cultus heeft geïnspireerd onder de eigen aanhang? Misschien Zlatan in zijn eerste seizoen bij Ajax maar dat komt toch niet in de buurt (en was bovendien onterecht.)

Ajax - ADO 3-0

Zo'n wedstrijd waar je niet veel wijzer van wordt maar die wel moet worden gewonnen. Gebeurt dan ook maar het was erg rommelig. De knal van De Zeeuw had iets van De Olifant die Het Verhaal Uitblaast, ADO had daarna vrijwel niets meer in te brengen. Vreemde ploeg dat ADO, kunnen de bal aardig rondtikken maar spitsen in stelling brengen is teveel van het goede. Rechtsback Pique moet in de gaten worden gehouden want die liep een paar keer Furby erg makkelijk voorbij.

Ondanks Furby staat de verdediging van Ajax de laatste wedstrijden er goed bij en vanuit die basis is het beter voetballen. Maar er zijn een aantal dingen die verbeterd moet worden/verkeerd staan:
- Enoh hangt er eigenlijk als een extra verdediger bij. Veel te veel eer voor de meeste tegenstanders, zeker in de Arena. Geen doorkomen aan, dat is waar, maar daardoor kan Ajax ook geen druk op de helft van de tegenstander zetten.
- Aissati aan de linkerkant van het middenveld rendeert te weinig. Tegen het eind van de eerste helft ging hij meer centraal spelen en kwam hij beter in zijn spel met allerlei fijne combinaties.
- Probleempositie: rechter middenvelder/vleugel. Kennedy heeft een mooie voorzet en af en toe leuke pass maar is traag een eenbenig. Rommedahl is snel maar heeft geen inzicht en bizar slechte voorzet.
- Suárez begint in zijn mythe te geloven. Die van "hij moet ook alles in zijn eentje oplossen". Helaas begint Suárez weer egoïstische trekjes te vertonen, hij heeft zoveel krediet verzamelt dat hij kansloze afzwaaiers en wonderschone stifjes op de lat kan permitteren. Nog niet echt problematisch, want Pantelic werd een intikker gegund die hij zelf ook had kunnen maken, maar Cvitanich kreeg bijvoorbeeld geen behoorlijke bal van hem.
- Gedraaf met de bal in plaats van de bal rondtikken.

Cristiano Superstar

Okay, de titel heb ik gejat van AS deze ochtend, te mooi om niet gebruiken. Real wint met 0-2 bij Villarreal. Had net beeld of ik zag Cristiano een lang dribbel maken die eindige met een bekeken schot in het doel. Altijd lekker voetballen daarna. Vervolgens probeerde Villarreal de Voetballende Kouros de wedstrijd uit te schoppen wat resulteerde in een snelle rode kaart en kon Real de redelijke gemakkelijk het einde halen (inclusief strafschop die Kaká van Cristiano mocht verzilveren (ah, wat een groot hart.) Mephistopheles stond niet in de basis en daarom liep het spel aardig, nog lang niet op het niveau van Barça, maar weer veel details. Ik zou het als een serieuze wedstrijd willen omschrijven. Vooral Albiol en Ramos in het centrum van de verdediging was een verademing met voorafgaande jaren.

Jammer dat Mephistopheles toch nog mocht invallen, waarna het voetbalplezier van de kijker meteen verdween, maar gelukkig miste hij zijn gebruikelijke intikkertje dus dat zien we dan maar als een pluspunt. Vervelender is dat Higuaín zijn kans niet greep en een opgelegde kans miste waardoor er nog steeds een discussie mogelijk is. En de situatie blijf precair, gisteren was een uitgelezen situatie om Benzema te brengen om op snelheid met counters er nog een paar in te leggen maar dan kiest Pellegrini toch voor de politieke keuze. Sowieso heb ik zo mijn twijfels bij het rotatiesysteem wanneer er nog geen ingesleten patronen zijn. Lijkt nu te worden gehanteerd om niemand te beledigen onder het mom "het is een lang seizoen", maar het vertraagt op de lange termijn voetbaltechnische verbeteringen.

Desondanks, puike seizoensstart.

Het Jaarlijks Terugkerende Dillema

Moet Feyenoord of PSV verliezen wanneer ze tegen elkaar spelen? Een rationele keuze, dus vanuit Ajax gedacht, houdt in dat PSV, toch waarschijnlijk de gevaarlijkste tegenstander dit seizoen, zou moeten verliezen. Misschien geholpen door het feit dat PSV, een polletje daar gelaten, zelden verliest in De Kuip. Maar toch is het wel een fijn sadistisch gevoel dat de antisemitische/islamofobe Rotterdammer en/of nep-socialistische Feyenoorder (men neme Wouter Bos, puur om imago-technische redenen fan) maandag weer sacherijnig op werk verschijnt.

Oeps...vergeten.

...dat Ajax vanavond moest spelen in de Euroleague of ziets, voorheen UEFA-Cup, ECIII in de volksmond. 0-0 dus. Ja, dat enthousiasmeert die competitie.

FC Zürich - Real Madrid 2-5

Intrigerende wedstrijd, leuke avond, dankzij de NOS (waar ze ongetwijfeld seizoen na seizoen balen dat kinderfavoriet Barça altijd op dezelfde avond speelt als de Nederlandse deelnemer.) Real Madrid begon zoekende tegen de Zwitsers die fel starten (zoals het hoort.) Het is nog een elftal zonder ziel , denk ik. Er is structuur, tactiek, elf spelers maar er moet nog een Idee in neerdalen. Er waren vanavond flitsen van te zien die me deden denken aan het Argentijnse nationale elftal in de jaren zeventig, het Real van 1999-2000...snel voetbal, korte combinaties voor en in het strafschopgebied. Er kan in ieder geval iets moois opbloeien al is 90 minuten lang presteren misschien nog teveel gevraagd.

Dit had in alle redelijkheid gewoon 0-5 moeten zijn, want Zürich kreeg een tweede leven na een slecht uitgevoerde Schwalbe waar de Engelse scheidsrechter gretig in tuinde. Hopelijk is dit niet de arbitrage die Real te wachten staat in Europa: Cristiano mag keer op keer straffeloos door houthakkers, bij voorkeur door twee tegelijkertijd, doormidden worden gezaagd terwijl elke overtreding van Real bijna automatisch een gele kaart betekent. Maar goed scheidsrechters, je kan niet met ze leven, kan ze niet in beton gieten.

Het centrale duo Pepe - Albiol oogt rustig. Het grote probleem blijft vooralsnog de dode spelmomenten (vanavond weer een onnodig tegendoelpunt). Duurde weer een tijd voordat ik besefte dat El Caudillo meespeelde (nieuwste bijnaam, net gelezen: Tales from the Crypt...en meteen nog een surrealistische: Toetanchamon van Tsjernobyl.) Hij scoorde, natuurlijk, weer zijn intikkertje voor zijn plakboek vol neppe records en gaf zowaar een mooi een-tweetje waardoor het 0-3 werd. Genoeg lof, daarna speelde hij weer op zijn gebruikelijke niveau: ver beneden kut.

Heb het vermoeden dat we de blauwdruk hebben gezien van veel wedstrijden van Real Madrid dit seizoen: raar scoreverloop, veel genialiteiten, ongelukkige tegendoelpunten, gewonnen wedstrijden die toch nog spannend worden en dan haast achteloos worden beslist (zie als voorbeeld de 2-5 van Guti, De Laatste Meester van de Lob.) Hopelijk zien we ook nog eens het gala elftal met Benzema en Granero.

Trouwens kunnen we voorzichtig gaan spreken van de terugkeer van de baard in het voetbal? Na Granero, nu ook Casillas die een gedistingeerde variant draagt en Albiol die voor het meer ruige model gaat. Zeer cool.

Ajax - NAC 6-0

Ik trek een blik open gevuld met stoomwalsen, pijnbanken, grillige spitsen, kat en muis spelletjes en Hugo Walker die "keepertje, keepertje!" uitroept. De wedstrijd van vanmiddag was na 18 minuten voorbij toen Vertonghen met een streep uit de vergeten school van Lerby/Molenaar uit een vrije trap de 2-0 erin roste. En dat terwijl NAC best wel goed begon: agressief, druk op de helft van Ajax. Maar een paar keer knullig balverlies en Ajax nam het initiatief over. Goede wedstrijd van eigenlijk het hele elftal. Zelf Furby oogde geïnspireerd, er waren geen defensieve foutjes, Aissati dartelde over het veld en scoorde bijna het Doelpunt van het Jaar en zorgenkind Cvitanich scoorde zowaar een hattrick. Dat alles in een klassieke 4-4-2, doet helemaal geen pijn om Ajax daarmee te zien spelen. Van dit soort wedstrijden wil ik er nog best een paar zien dit seizoen.

Na Studio Sport: wel typisch dat in de samenvatting niet te zien was wat er met Suárez gebeurde in de eerste helft bij een duel waar hij geblesseerd bleef liggen (verrekte rugspier of toch een verdekte vuistlag?) Vreemd omdat als iemand in de buurt van Suárez struikelt er minstens vijf herhalingen volgen begeleid door insinuaties van vuil spel.

Een eeuw geleden...

Niet dat we het niet wisten, maar Real Madrid is door IFFHS objectief uitgeroepen tot de beste Europese club van de 20ste eeuw. Klein feit wat vreemd genoeg niet door de Nederlandse (voetbal)pers is opgepikt terwijl elke scheet op voetbalgebied aandacht krijgt...en Ajax niet onverdienstelijk een zevende plek verovert. De top-10 zit er als volgt uit:

1. Real Madrid CF (563,50)
2. Juventus FC Torino (466,00)
3. FC Barcelona (458,00)
4. Milan AC (399,75)
5. FC Bayern München (399,00)
6. FC Internazionale (362,00)
7. AFC Ajax Amsterdam (332,75)
8. Liverpool FC (300,25)
9. Sport Lisboa e Benfica (299,00)
10. RSC Anderlecht (231,00)

Toch wel een paar verrassingen, met name de hoge positie van Barça en de knappe plek van Anderlecht. Feyenoord is terug te vinden op 27, PSV op 41, FC Twente op 79, AZ op 110, Sparta op 162, FC Den Haag en Roda JC op 185 en ten slotte DWS op 192.

Spanje - Estland 3-0

- Senna is terug!
- Alle doelpunten (Cesc, Cazorla en Mata) gescoord door spelers die normaal op de bank zitten bij Spanje. Het blijft verbazen wat een mogelijkheden er zijn.
- Torres is weer verzeild geraakt in een identiteitscrisis. Scoort te weinig en mist rare kansen.
- David Silva is officieel mijn favoriete speler van de laatste jaren. Check die 1-2 met buitenkant voet bij het eerste doelpunt.

Spanje - België 5-0

Een manita zoals ze in Spanje zeggen (een handje, vijf vingers, snappie?) Jammer dat de Belg dit niet uitzond. De internet Chinezen hielpen ook niet mee dus ik heb alleen een samenvatting gezien. De tweede helft moet weer vintage Spanje zijn geweest met vier doelpunten en een moedeloos België (onbegrijpelijk trouwens, want op papier toch minstens een WK-waardig elftal.) Silva is terug en daarmee is de kater van het mini-WK verdwenen. Ongelofelijk hoe makkelijk en met aanstekelijk enthousiasme dit elftal loopt (of beter de bal laat lopen.)

Over het WK gesproken, het kan zo maar zijn dat zowel Messi en Cristiano er straks niet bij zijn. Hilarische commerciële domper, let dus op zeer discutabele arbitrale beslissingen tijdens de komende wedstrijden van Portugal en Argentinië.

Deadline perikelen

De transferdeadline viel dit jaar toch een beetje tegen nietwaar? Er werd nog door sommige gehoopt op een laatste kunststukje van Florentino maar Bayern ging na de connectie die Ribéry en Robben zaterdag tentoonspreiden de Fransman natuurlijk niet meer wegdoen. Gelijk hebben ze. Verder ook geen grote naam die op het laatste moment verkast. Beetje saai en dat is maar goed ook, misschien is het valse hoop maar is het een teken dat clubs meer vooruit plannen en minder in paniek raken tijdens de competitiestart. De realiteit zal ongetwijfeld meer te maken hebben met de financiële malheur in de voetballerij.

En dan Ajax dus dat nog even op het laatst oogst in plaats van gewillig inlevert. Zoals met trainers ben ik over het algemeen positief over de meeste aankopen maar misschien is het wat wazige seizoensstart debet aan een gevoel dat er weinig is versterkt. Kerlon zie ik zo drie invalbeurten spelen en weer terugkeren naar Milano. Zé Eduardo is voor de toekomst gehaald voor een positie die overbezet is. Pantelic riekt naar een pinchhitter waarbij Ajacieden van de oude stempel ongetwijfeld hopen op een Ray Clarke effect. Maar goed misschien zien we opeens ouderwetse Joegoslavische driehoekjes en kunnen we aan het eind van het jaar een "Marko Moet Blijven" actie tegemoet zien.

Vul de naam in...

"Wissen Sie, es ist sehr schwer gegen die Vereinspolitik anzuspielen. Wenn einige Spieler besser sind als du, dann hast du das zu akzeptieren und du setzt dich auf die Bank. Aber wenn dem nicht so ist und du sitzt trotzdem auf der Bank, fällt dir die Entscheidung, den Verein zu verlassen, plötzlich sehr leicht."

Arjen Robben in Frankfurter Rundschau.

In de uitverkoopbakken vind je veel moois...

Had nog zitten twijfelen maar ik kon mijn eergevoel redden omdat ik landerig op de bank lag gefascineerd door een onderwaterdocumentaire. Man, de vampieroctopus, wie had gedacht dat zoiets kon bestaan. Toen ik na de wissel besloot eindelijk Real Madrid te kijken stond het al 3-2 en natuurlijk had Sauron zijn intikkertje voor open doel alweer op zijn naam staan. Wat een kruis!

Vooruitblik Primera Division

Goya heeft ons talloze beelden geschonken die, al dan niet op subtiele wijze, de Spaanse ziel spiegelen. De twee vechtende reuzen heeft men door de eeuwen heen gretig allerlei antagonisten op geprojecteerd en waarom dus niet Real Madrid – Barcelona, de enige twee serieuze kanshebbers op de Spaanse titel 2009-2010. Helaas, een aantal jaren geleden orakelde ik graag “dit wordt het jaar van Sevilla/Atletico/Valencia” en dan zat ik er maar een jaar naast of verknalde Sevilla op de een na laatste speeldag het. Dit jaar niets van dit alles. En trouwens sinds gisteren is er eigenlijk maar één kanshebber, die zoals dat heet alleen zichzelf als vijand heeft en dat is F.C. Barcelona. Tot gisteren was er een fantasie van een competitie, zoals we als Real-fan werden meegesleept in de droomfabriek van Florentino maar zelfs toen, in die momenten van windstilte als de realiteit tijdelijk de kans krijgt om de geest te voeden, wisten we dat Barça op het moment te goed is, al ingespeeld ronddartelt en klaar om op hetzelfde moordende tempo door te spelen. Je kunt je vasthouden aan strohalen als mogelijke aanpassingsproblemen van Zlatan of blessures van Messi en/of Xavi maar droog gezien moet Real Madrid rustig werken aan een Idee en hopen op de kortere, moment-afhankelijke Champions League.

Gisteren was er ook nog de droom van de logische mega-opstelling met Robben en Ronaldo op de vleugels, die waarschijnlijk toch weinig zou worden gebruikt om dat De Lopende Kanker moet spelen. En toch, was zijn transfer een ware ontgoocheling. Er is een scala aan conclusies te trekken, sommige realistisch, sommige paranoïde, andere deprimerend. Robben (en Sneijder) moesten in ieder geval vertrekken om financiële redenen, het is de rekening van de droom. Het zijn spelers die nog geld waard zijn (in tegenstelling tot El Caudillo die je, als je nog geld bijlegt, niet eens kwijtraakt aan FC Cordoba.) Het is ongetwijfeld een stap in de transfer van Ribèry naar Real die waarschijnlijk volgend seizoen zal plaatsvinden, al hopen sommigen nog dat hij of Silva voor de 1 september deadline komt. Het is ook helaas een lange traditie van Real Madrid om zulke spelers te moeten verkopen, van de traumatische verkoop van Del Sol aan Inter begin jaren zestig omdat de financiële problemen te groot waren, het plaatsmaken van de goed functionerende Henning Jensen voor de hype Cunningham eind jaren zeventig tot de blunders met Makalele en Solari in de eerste etappe Florentino. Zonder een laatste transfer is nu definitief een plaats vrijgemaakt voor De Mythe in de basiself, een grote desillusie omdat daardoor Kaká en/of Benzema uit positie zullen moet gaan spelen. Er zijn genoeg mensen, en ik ben daar een van, die nog langer weigeren om een wedstrijd van Real te zien als De Zombie in de basis staat, dan kan je je de frustratie besparen en beter een goed boek lezen. En een vervelende conclusie is dat Pellegrini een stroman is gebleken die niets over de samenstelling van de selectie heeft te vertellen. De kans is dan ook groot dat Real volgend seizoen weer een nieuwe trainer zal moeten aanstellen. En je kunt je niet onttrekken aan het vermoeden dat Florentino heel rap de aankopen van zijn voorganger probeert uit te wissen omdat ze de glorie van zijn eigen project misschien zouden aantasten (Robben maakte in de voorbereiding veel meer indruk dan Cristiano.) Kortom, de gebruikelijke Madrileense heksenketel die zal resulteren in soms briljante wedstrijden (vooral dankzij Kaká, een gift van de voetbalgoden) en vaak genoeg in drakerig puntverlies. Er schijnt gisteren op Barça-fora ontzettend gelachen te zijn…en dat geloof ik graag.

Uit de tijd dat ik nog fanatisch Amerikaanse sporten volgde is de prachtige term dark horses bijgebleven. Je weet het maar nooit of deze vier clubs voor een verrassing zullen zorgen:

- Sevilla. Draait al jaren mee aan de top maar weet het op originele wijze steeds te verknallen. Is niet zwakker geworden en heeft zowaar het spitsen duo Kanouté – Fabiano intact weten te houden. Mochten die falen is er nog Negredo, jeugdige aanvaller van Real Madrid die (tijdelijk) moest opzouten om plaats te maken voor Sauron.
- Valencia. Presteert een paar seizoenen onder maat, een keer dankzij het Koeman-effect. Maar ze hebben Villa weten te behouden en Silva voor als nog ook. Interessant team, waarschijnlijk inconsistent om werkelijk voor een verrassing te zorgen.
- Atletico Madrid. Eigenlijk hetzelfde verhaal als de andere twee. Ze missen consistentie. Jammer, want ze hebben een wereldspits (Forlan) een alleskunner (Agüero) en alleraardigste middenvelders. De keeper en sommige verdedigers blijven het hoofdpijndossier vormen.
- Villarreal. Doet het ook al jaren goed. Is de trainer kwijtgeraakt maar de belangrijkste spelers zijn gebleven. Senna is weer terug van een blessure. Ziet er goed uit.

ECI loting

Vanmiddag keek ik alvast op de website van AS om te kijken of er al geloot was voor de oervervelende maar toch wel belangrijke Champions League waarna ik de rest van de dag depressief kon doorbrengen aangezien Real Madrid tegen dumpprijs Het Kale Wonder zou hebben verkocht aan Bayern München. Morgen kom ik daar nog wel op terug wanneer ik vooruitblik naar de Primera Division die zaterdag begint (al is dat nu ook wel vrij voorspelbaar geworden.)

Goed, de loting. AZ heeft zowaar zicht op de volgende ronde met het immer overgewaardeerde Arsenal als groepshoofd. Misschien dat onderschatting in Luik parten kan spelen maar met cynicus Koeman moet er toch wat te halen zijn. Op een of andere manier zie ik AZ met gunstige lotingen wel een halve finale halen, zoveel krachtsverschil is er op het moment ook niet in Europa.

Verder wel een leuke Inter - Barça confrontatie met hun ingewisselde spitsen, kunnen we eens objectief bekijken wie er nu aan het langste eind heeft getrokken. Nog wat fopgroepjes met dezelfde saaie clubs als altijd (Juventuzzzz, Liverpool, Chelsea) en Real Madrid dat De Weg Naar Bernabéu Waar De Tiende Wacht begint met een redelijk lastige groep. AC Milan is niet meer wat het was maar blijft lastig (en meteen een kans voor Huntelaar om zich te wreken) en Olympique Marseille is van de mogelijke tegenstanders een van de lastigere. Zou zowaar mis kunnen gaan maar dat zal wel een ronde later gebeuren.

Finale gokje? 22 Mei 2010 de opwindende finale: Chelsea - Barcelona. Hoef eigenlijk niet te vertellen dat een door Barça gewonnen Europacup in Bernabéu een nachtmerrie is.

Ajax - Sparta 0-0

Aah, een prachtige zomermiddag, perfect weer voor een mooie pot voetbal. Dus dan krijg je een eerste helft te zien die pijn aan de ogen doet. Sparta waardeloos maar het voetbal van Ajax het slechtste dat ik jaren heb gezien. Zonder idee, fantasieloos. De tweede helft toen Furby terecht was verdwenen werd een intrigerende race-tegen-de-klok met opeens golvende aanvallen en daarbij horende schoten tegen de paal en gemiste kansen van twee meter voor de goal. Eindrekening: twee verloren punten die Ajax de afgelopen seizoenen al eerder fataal werden in de kampioensrace.

Ik snap op het moment bepaalde keuzes niet. De keuze voor Suárez als eenzame spits die alles moet oplossen, het slachtofferen van Wielaert, de voorkeur voor Rommedahl, het niet brengen van een Cvitanich als extra spits. Langzamerhand begint ook het aanmodderen met de blessures van Sulejmani (wel spelen, niet spelen, dan weer een half uur) discutabel te worden. Jol is duidelijk toe aan een fase van beslissingen nemen over de manier waarop Ajax gaat spelen en die manier is duidelijk niet een met vleugelaanvallers. Voegt niets meer toe.

Het geval Emanuelson blijft me vooral fascineren. Jaar in jaar uit worden spelers door nieuwe trainers afgeserveerd maar hij blijft altijd staan. Hij doet me denken aan het taoïstische verhaal van de boom die zo enorm is omdat hij geen enkel nut dient en dus nooit is omgehakt. Al kan ik me haast niet voorstellen dat Jol na vandaag niet zijn bijl aan het slijpen is. Want nutteloosheid is een deugd in het taoïsme in voetbal is het ongelofelijk irritant.

Het Kale Wonder

Het leven van de anti-Raúlista

Ondanks houtje/touwtje mixwerk geeft het wel mooi het bewustzijn weer van de Real-fan die het heeft gehad met De Vampier.

(wel in het Spaans maar iedereen heeft de film toch gezien en de boodschap is duidelijk. Kleine hulp: de grijzende baardmans is Eduardo Inda, de baas van Marca wiens recente uitspraak "anti-Raúl zijn is anti-Madridista zijn" veel opzien baarde. De brullende radiocommentator is Manuel Lama die elk intikkertje van Raúl viert alsof hij het beslissende doelpunt in een finale heeft gescoord.)

De realiteit testen

Ik heb al jaren uit zelfbescherming geen FIFA computerspel aangeraakt, voor dat ik het zelf door heb, zit ik complete competities uit te spelen...in twee dagen. Maar ik kon het toch niet laten om FIFA09 op de R4 kaart te zetten voor de Nintendo DS van mijn dochters. Lekker speelbaar, zonder al teveel tierelantijnen in vergelijking met de barokke PC versies. Na een paar wedstrijden had ik het weer onder knie en kon ik eens op de transfermarkt de teams updaten. En zowaar, mijn opstelling voor Real Madrid (de 4-4-2 met ruit op het middenveld) werkt als machine, kind doet de was, het eerst nogal intimiderende Barça werd met 6-1 van de mat getikt dankzij een ontketende Kaká (hattrick in de eerste helft, nog een vierde in de tweede.) De Mummie zat op de tribune, al was ik even bang dat ik hem zelfs hier niet uit de basis mocht gooien. Ach, de dromen die simulaties schenken.

Over PSV - Ajax (4-3) kan ik verder weinig melden. Heb geen beelden gezien maar had stiekem gehoopt op een overwinning in die altijd lastige uitwedstrijd. Is ook fijn om zo'n op-en-neer wedstrijd uiteindelijk te winnen. Het enige wat ik kan stellen is dat Jol te conservatief is geweest met zijn opstelling, teveel afbrekende middenvelders en dat ten koste van Sulejmani (dat laatste is altijd een verkeerde keuze.)

De triestheid van Messi

Natuurlijk, is het mogelijk om te antwoorden met een "met miljoenen op de bank zal je er maar aan moeten wennen." Maar toch, gisteren zag ik beelden van een terneergeslagen Messi (nieuw blessureleed) die op El Prat arriveerde en me meer dan ooit de brute vloek van beroemdheid lieten zien. Eigenlijk lijkt het onschuldig, al die mensen die je even omarmen en met hun telefoon een foto maken maar waar een Cristiano dat ongetwijfeld (waarschijnlijk?) lachend van zich af laat gaan zag je in deze beelden de zwaarmoedigheid van iemand die niet met rust gelaten wordt. De enge roes van idolatrie, een rituele vorm die men blijkbaar moet volgen, zonder enig begrip voor de ander maar in tegenstelling tot eerlijke extase een die puur ego is. Een agressieve extase, kortom fascistisch. Ergens raakt het me meer dan die ouderwetse sjor-en-duw aankomsten van Maradona of Cruijff.

De Status van de Nederlanders bij Real Madrid

- Huntelaar Makkelijk, want inmiddels verkocht aan A.C. Milan. Huntelaar heeft nooit een echte kans gehad bij Real. Maar de fout zit gedeeltelijk bij Huntelaar zelf: hij had nooit naar Real Madrid moeten gaan. Of beter, de fout zit bij zakenwaarnemers, familie, vertrouwelingen die Huntelaar hadden moeten uitleggen dat hij nooit midden in een seizoen naar Madrid moet verhuizen terwijl Raúl nog actief is. Dubbele pech bovendien voor Huntelaar, eerst wordt de trainer ontslagen en vervangen door Juande Ramos die “toevallig” dezelfde zaakwaarnemer heeft als Raúl. De blunder met een enkele Champions League inschrijving voor nieuwe aankopen gaf precies de nodige opening om Huntelaar alvast daar buitenspel te zetten (Raúl speelde overigens pathetisch in beide wedstrijden tegen Liverpool.) Kort daarna moest clubvoorzitter Calderon het veld ruimen waardoor Huntelaar als zijn aankoop al begon te “zweven”. Huntelaar scoorde overigens zoals van hem kon worden verwacht. “Logisch” gevolg: steeds meer wedstrijden beginnen op de bank want Raúl moest in de spits spelen om zijn doelpuntproductie voor het jaar te completeren. De komst van Florentino luidde het einde in. Villa moest gehaald worden om Raúl definitief, op fluwelen wijze, naar de bank te krijgen maar kwam niet. Benzema verscheen als alternatief waardoor Huntelaar echt overbodig werd. Ben blij dat hij snel een club van stand heeft gevonden zonder hopelijk al te beschadigd te zijn zoals sommige van zijn voorgangers (Owen, Baptista, Portillo, Anelka, Alfonso) en hopelijk is hij echt het laatste slachtoffer van Razgul (Benzema moet de eerste drie wedstrijden ze er snel inschieten want anders wordt hij ongetwijfeld naar de vleugel verbannen zodat De Mummie balletjes kan afwachten.)

- Van Nistelrooy Lang geblesseerd en dus een tijd een schaduwbestaan geleefd waardoor zijn ware status onbekend is. Mag waarschijnlijk tegen een vriendenprijs weg maar is ongekend populair. Onduidelijk wat zijn kansen zijn dit seizoen. Is natuurlijk een betere spits dan de Vampier dus zou een ideale invaller kunnen zijn tijdens moeilijke wedstrijden. Verbaasd me eigenlijk dat PSV geen pogingen heeft ondernomen om hem los te weken.

- Van der Vaart Gaat zeker weg. Vraag is alleen nog: naar welke club? Begon erg leuk bij Real, leek Bernabéu voor zich te hebben gewonnen met dat hakballetje tegen Gijón maar kon nooit een plek veroveren in het elftal, helemaal niet toen Schuster de laan uit werd gestuurd. Speelt natuurlijk ook bij voorkeur achter de spits, territorium van De Bult. Denk overigens dat Real Madrid net te hoog gegrepen is voor Van der Vaart, die een andere route had moeten nemen in Spanje (via een club als Deportivo La Coruña of Atletico Madrid.)

- Sneijder Fantastisch eerste jaar met belangrijke rol in het kampioenschap. Toen werd hij in een oefenwedstrijd tegen het, oh zo sympathieke, Arsenal voor lange tijd de ziekenboeg ingeschopt waar hij op een of andere manier niet goed uit verscheen. Midden in het seizoen had hij moeite om een plek te vinden in het elftal. Mijn vader komt altijd met privéverklaringen als een bepaalde speler het bij Real moeilijk heeft. Daar ben ik zelf meestal sceptisch over, al zijn de overlappingen vaak aan te wijzen. Zo ook bij Sneijder en zijn scheiding gevolgd door Yolanthe perikelen. Desondanks leek Pellegrini vertrouwen te hebben in Sneijder voor het komende seizoen. Probleem is dat Sneijder in de voorbereiding onwaarschijnlijk slecht speelt terwijl Granero een openbaring bleek en inmiddels in de uitverkoopbakken is geplaatst (door de voetbalpers moet daarbij gezegd worden, daar zit een groot gedeelte fantasie en wens in.) Krijgt als hij blijft een moeilijk seizoen.

- Robben Een van de weinige genieën die het voetbal nog kent. Samen met Higuaín de beste speler van vorig seizoen en hij speelde voor zijn doen veel wedstrijden (iets van 29.) Niet geheel onverwacht een lieveling van veel Realfans. Precies het soort voetballer (Juanito) waar men van houdt: arrogant, snel, spectaculair. Waarom wordt vanuit de pers dan al een half jaar aangestuurd op een transfer van Robben? Een reden is de gebruikelijke in zake Robben: zijn individualisme irriteert. Maar de liefhebber vergeeft hem zijn te lang doorgevoerde solo’s wanneer hij weer eens een bal in de kruising zeilt. De andere reden is natuurlijk De Mythe. Robben legt te weinig de bal panklaar en lijkt zich vanaf het begin weinig aan te trekken van de autoriteit van El Caudillo. Ik denk dat hij toch blijft, geen club gaat nog voor Robben met zijn geschiedenis van blessures nog 36 miljoen betalen, hoogstens 25 en dan kan je hem veel beter houden. Zou ook gewoon een basisspeler moeten zijn.

- Drenthe Wederopstanding! Vorig seizoen nog in tranen nadat hij door Bernabéu was geridiculiseerd, daarna hoog op de lijst van afvallers geplaatst maar hij speelt in de voorbereiding als herboren en maakt zelfs kans op een basisplaats als linksback. Speelt opeens serieus en goed dat je je afvraagt wat Pellegrini hem heeft toegefluisterd? Zoveel tijd hebben ze ook niet samen doorgebracht. Erg leuk trouwens, zelfs de chaotische Drenthe vind ik een fijne, soms onnavolgbare speler. Eens kijken of hij een onverwachte overlever wordt van het gekkenhuis.

Ajax - RKC 4-1

Vooraf had ik er zin in. Ben verhuist naar de andere kant van de Arena, met zowaar een net iets betere plek. De zon scheen, ik kreeg toch weer last van het "wat doe ik tussen deze mensen" gevoel en zag vervolgens de opstelling (nou, die wordt voorgedragen.) Toch weer Rommedahl, dit keer met Aissati in plaats van Enoh, Sulejmani niet helemaal fit op de bank. Ajax begon goed, het eerste half uur waarschijnlijk het beste en meest serieuze voetbal in lange tijd: veel beweging, snelle balcirculatie, geen gehannes met de balaanname (dat laatste eigenlijk het meest fundamentele probleem van de laatste jaren.) Suárez schoot op fabuleuze wijze in de eerste minuut tegen de paal en als die erin was gegaan was ik compleet overtuigd van het aanstaande kampioenschap. Van der Wiel scoorde dan toch de openingstreffer en het was een wonder dat het niet daarna snel 3-0 stond.

Toen kreeg Ajax last van een chronische kwaal: de ideeën raken op en dan gaat men zelfbewust zoeken. In zo'n fase moet de tegenstander in de Arena toeslaan en dat deed RKC dan ook na amateuristisch verdedigen van de jonge Alderweireld die te makkelijk werd voorbijgelopen. Ajax was daarna de grip op de wedstrijd kwijt en Jol bracht in de tweede helft Enoh die braaf ballen begon te stofzuigen. RKC begon al te denken aan een mooi resultaat en kleine overtredingen op te zoeken. Gelukkig kwam Sulejmani voor de tegenvallende Cvitanich en hotseknotsvoetbal na een snel genomen vrije trap leidde tot een penalty, gelukkig foutloos ingeschoten door een toch al erg serieuze Suárez (het is die aanvoerdersband, meesterzet van Jol.) 11 tegen 10, kon niet meer mis gaan, ging het ook niet. Suárez scoorde alvast een kandidaat voor doelpunt van het jaar (poeier van buiten de 16) en een slimme goal om zijn hattrick compleet te maken. Kortom iedereen blij maar niet zonder twijfels.

Samengevat zijn die twijfels: Aldeweireld oogt nog een beetje onzeker als centrumverdediger. Vertonghen is geen linksback (blijft te lethargisch voor die positie), Urby is jaar na jaar een overlever maar brengt niets, Cvitanich lijkt te licht (het aanvalsduo is duidelijk Suárez - Sulejmani). Rommedahl begon weer erg goed maar na niet te missen doelkans werd hij overmand door onzekerheid, hij blijft teveel een momentvoetballer om een heel seizoen in de basis te spelen. Geen onmogelijke problemen. Volgens mij kan de puzzel opgelost worden als Atouba linksback wordt, Vertonghen vervolgens een middenveld gaat vormen met Enoh, De Zeeuw en Aissati. Komt die schaal!

Het laatste slachtoffer van Razgul

Maar het Italiaanse voetbal heeft me altijd ideaal geleken voor een spits uit de Paolo Rossi school. Over Huntelaar weinig zorgen.

Opstelling van de Tweede Armada

Er wordt vaak gezegd: "ik zo niet graag in de schoenen van Pellegrini willen staan." Onzin, binnen twee minuten heb ik zo twee opstellingen op papier, een voor thuiswedstrijden en een voor uitwedstrijden of tegen lastige tegenstanders. Maar goed ik hoef me niet in bochten te wringen om toch nog een plek te vinden voor Raúl.

4-2-3-1 (voor thuis)

------------------- Casillas -----------------

Ramos ------ Pepe -------- Albiol ---- Arbeloa

------------ Lass -------- Xabi Alonso -------

Robben ------------ Kaká ----------- Cristiano

------------------ Benzema -------------------

4-4-2 (voor uit)

------------------ Casillas -------------------

Ramos ------ Pepe -------- Albiol ---- Arbeloa

----------------- Xabi Alonso -----------------

------------- Lass -------- Granero -----------

-------------------- Kaká ---------------------

----------- Benzema ---------- Cristiano ------

Blijft de vraag wat de intentie is van dit elftal? In Spanje is men op dit moment erg gecharmeerd van het tiqui-taca. De stijl van Barça en het nationale elftal gebaseerd op balbezit en korte passing (met voorlopers in zowel het Argentijnse voetbal als Ajax en Oranje onder Michels.) De vraag is of Real Madrid hier met deze spelers in mee moet gaan of beter kan opteren voor sneller voetbal, een esthetische variant van het countervoetbal. Er staan nu spelers waarmee misschien de beste countervariant sinds Borussia Mönchengladbach (1972-1977) kan worden gespeeld (en waar je als je eenmaal achterstaat reddeloos verloren bent.)

Dubbelslag

Een mooie dag vandaag. Allereerst het nieuws dat Míchel Salgado moet vertrekken bij Real Madrid en niet nog een jaar mag rondhangen (en plotseling vanwege blessures tot ieders afgrijzen in cruciale duels opdraaft.) Tien jaar bij de club. De eerste vijf seizoenen fantastisch maar de laatste jaren pijnlijk om te zien spelen (vooral een Real - Barça (0-3) is mij lang bijgebleven.) Bovendien de rechterhand van De Mythe, die zijn eerste vertrouweling verliest. De club raakt een intrigant kwijt, die volgens hardnekkige geruchten het grote lek is naar de pers.

Ook rijkelijk te laat maar dan toch eindelijk in het wit. Xabi Alonso, het gewenste puzzelstuk dat balans moet brengen op het middenveld. Toen hij met Real Sociedad in 2003 op de een na laatste speeldag het kampioenschap uit handen gaf was ik al erg van hem gecharmeerd. Was een seizoen later ook al bijna gekocht maar vertrok naar Liverpool. Hoogste tijd om eens te gaan denken over een favoriete opstelling.

De grijns van Jol

Die grijns van Jol na de wedstrijd tegen Groningen (0-2) nam ik op de bank over.
“Het altijd lastige bezoek naar het Hoge Noorden” zo eenvoudig winnend afsluiten is op zich al mooi. En de toch wel dwingende manier waarop beviel me ook. 10 minuten eerde was het minder lachen toen ik geen Aissati in de opstelling ontwaarde en wel weer Jan “traag” Vertonghen op linksback, Urby en, zeg dat het niet waar is, Dennis Rommedahl. Die laatste scoorde natuurlijk de 0-2 (al kan ik me gewoon niet voorstellen dat de brave draver een constant niveau gaat halen en dus straks weer verdwijnt.) Sulejmani na wat paniekverhalen over zijn slechte vorm bij aanvang van het voorseizoen stond gelukkig in de tweemansaanval en liet gelukkig weer zien waarom hij zo’n heerlijke voetballer is. De Zeeuw als “het laatste puzzelstukje” lijkt ook te kloppen, leek wel alles goed te doen. Dat PSV na AZ gisteren begint met puntverlies maakt het weer in lange tijd een zoete zondag. Waarvan er ongetwijfeld nog velen gaan volgen.

Zomeravondvoetbal

Net de eerste helft Real Madrid - Juventus gekeken (tussenstand 1-1, Ronaldo scoort de gelijkmaker met een penalty door het midden.) Ziet er leuk uit, eindelijk weer eens wat snelheid en dat ondanks de aanwezigheid van ****. Dacht overigens dat Drenthe naar Fiorentina was maar die doet alweer als enige Nederlander vrolijk en niet onverdienstelijk mee. Andere verrassing Esteban Granero is weer terug gehaald. El Pirata! Zo zie je maar weer dat je nooit kan voorspellen waar bepaalde oplossingen vandaan komen (uit de eigen jeugd.) Fijne speler, die (snel gelezen) zich in de basis lijkt te spelen. En hij ziet er cool uit.

Hoe vaak heb ik Real Madrid op dit soort zomervoetbalavonden zien spelen? Heerlijke wedstrijden, zonder doel, alle hoop van het aanstaande seizoen nog intact. Als kind op vakantie laat op blijven, mijn vader en oom op zoek naar een bar waar de wedstrijd is te zien. Soms een restaurant waar we tijdens het eten de wedstrijd konden volgen. Ik altijd volledig geconcentreerd alle details van het team in mijn opnemend omdat ik de rest van het jaar zelden de kans kreeg om Real te zien spelen. Maar een ervaring voorbij het voetbal, een complex van een bepaalde temperatuur, geluiden (van de straat, het gesproken Spaans, de altijd aanwezige gokkast), geuren, smaken en jeugdige perceptie.

Voorspelling kampioen 2009-2010 (zonder uitleg)

Ajax. *) **)

*) mits het irritante Ajax abonnement op blessuregolven een keer wordt opgezegd.
**) zonder uitleg, omdat er geen tijd meer is om voor aanvang, wedstrijdloos, een uitleg te bedenken. Ik voel ook geen echte doorwrochte analyse in mij opbloeien, het is niet meer dan een vage hint dat puzzelstukken in elkaar gaan vallen.

Terug van vakantie

Man, dit weekend begint de competitie al! Old skool. Kan me nog veel vakanties herinneren waar ik pas terugkwam wanneer er al drie wedstrijden waren gespeeld. Ik vind het prima zo, beetje zomervoetbal, al is dat niet het beste moment voor voetbal. Dat is op heldere zondagmiddagen in November en de eerste zonnige dagen (bij voorkeur paasmaandag) in April. Maar goed, in Frankrijk weinig opgepikt over Le Foot, ik wachtte met smart op een belletje van mijn vader met juichend nieuws over nieuwe transfers. Grootste beweging was natuurlijk Zlatan naar Barça waar ik vreemd genoeg hele sterke ambivalente gevoelens bij kreeg. Een sterk baalgevoel, omdat Zlatan me bij Ajax al erg beviel en hij ongetwijfeld fijn kan gaan tikken met Messi en Xavi. Aan de andere kant Eto'o is een betere killer en ik vraag me af of ze die niet gaan missen. Bovendien Zlatan blijft een mafkees en 40 miljoen plus Eto'o is een flinke financiële aderlating voor Barça. Vraag me af of er ook zoveel morele ophef over de hoogte van die transfer is geweest?

Real koopt nog een verdediger, Arbeola-dinges, wel een goede zet, maar die terugkeer van jeugdspelers die het elders opeens fantastisch doen (vooral tegen Real zelf) is ook niet altijd een garantie op succes. In ieder geval wordt er ingekocht met zoiets als balans in gedachte.

Eigenlijk was ik nog het meest verbaasd over de aankoop van De Zeeuw. Niet de speler zelf maar vooral dat de transfer is gelukt. AZ verhoudt zich ten opzichte van Ajax toch zoals Valencia ten opzicht van Real Madrid, vreemd gefrustreerd (en dat zonder een traumatische Mijatovic transfer, kortom lege Nederlandse frustratie.) In ieder geval een nuttige speler die mij definitief in de bovenstaande post tot een Gedurfde Voorspelling verleidt.

The Proud of Mokum

Jarenlang erg gelachen om het spandoek in de Arena met de tekst in de titel. Zo charmant. Maar Ajax schijnt niet meer de Pride of Mokum te zijn las ik met een scheef oog in de trein (voorpagina Spits?) De grachten, de binnenstad, Job Cohen (ja, ja, de anti-Glorix als icoon) zijn allemaal veel belangrijker voor dat, oh zo, belangrijke identiteitsgevoel. Weet eigenlijk niet zo wat ik er van moet vinden. Is die liefde eigenlijk ooit wel zo groot geweest? Toen ik als kind naar De Meer ging zat het stadion nooit vol en zelfs in de glorie jaren van de begin jaren zeventig kwam het toeschouwersaantal vaak niet boven de 10.000. Sinds de Arena en 1995 is dat een ononderbroken discussie (op interneti natuurlijk) of de ratio echte-echte Amsterdammers en buitenlui wel correct is. Wat ik in ieder geval weet is dat je de Arena nooit zou kunnen vullen met Amsterdammers. Maar het zou een interessante sociologische studie kunnen zijn: de samenstelling van het Ajax-publiek door de jaren heen.

Oude verhalen

Heb de presentatie van Cristiano gisteren niet gezien (85.000 aanwezigen, en passant een verbetering van Maradona die zich in 1984 te Napels openbaart.) Wel foto's en ik werd overmand door onmiskenbare Griekse associaties. Het moet een vrolijke bedoeling zijn geweest maar ik ontwaarde zware rituelen die, de gebruikelijke Christelijke symboliek negerend, compleet heidense trekken bezat. Ik had opeens met Cristiano te doen, ook al lijkt hij zijn taak achteloos te accepteren. De eenling met daarom heen de massa, voor de trofeeën gesleept, een paar oude strijders die hem goedkeuren en een (Di Stefano) die vervolgens nog eens zijn strijdgewaad (nummer 9) overdraagt. En de jonge held die als laatste nog met geheven handen de strijdkreet aanheft ("Hala Madrid!", massaal beantwoord.) Het monster/het kwaad wacht om te worden overwonnen en zo niet wacht een verbanning zonder historische precedenten (in het voetbal dan.)

De Nieuwe Trainer

Toen ik deze blog begon vroegen sommigen zich af of Martin Jol (de nieuwe trainer van Ajax) wel mijn type zou zijn. Het antwoord is: ja. Daar zit een naïeve kant aan (ik ben altijd positief over de nieuwe Ajax trainer) en een hele pragmatische kant aan: hij is geen Co Adriaanse. Ik heb een paar weken in de rats gezeten omdat ik op de gok, tegen een golf van teleurstelling in, mijn seizoenskaart had verlengd zonder te weten wie de trainer zou worden en de naam Adriaanse als dé kandidaat werd genoemd. Ik kan Adriaanse niet uitstaan met zijn neppe DDR methoden, zijn conflict model en zijn hopeloze anderhalf seizoen bij Ajax. Bovendien is me opgevallen dat de mensen die in het stadion als het even mis gaat roepen dat hij terug moet komen het type PVV stemmer is (dan wel weer ironisch gezien Co’s semicommunistische sympathieën.) Ajax liep met de keuze van de trainer ontzettend te klooien, een rijtje namen waar totaal geen fantasie uitsprak, dat wil zeggen, ex-voetballers (Rijkaard) of trainers die al een keer bij de club hadden gewerkt (Koeman, Olsen, Blind). Saai en typerend voor de in zichzelf gekeerde blik van de club die op zulke momenten uitademt dat ze het ook allemaal niet meer weet. Daarom is Jol al een goede keuze.

Voor Ajax begrippen is hij, als Hagenees, genoeg buitenstaander. Hij staat boven de belegen Van Gaal – Cruijff stammenstrijd en kan dus met een frisse blik aan het werk. Verder verwacht ik geen Grote Sprongen Voorwaarts. Jol is, heb ik zo het vermoeden, geen visionaire systeembouwer als Van Gaal, maar dat soort is toch al schaars. Hij is wel iemand die een elftal kan neerzetten, die humor heeft, zich niet laat gek maken door journalistieke theekransjes en die je als speler ook niet te makkelijk moet teleurstellen. Maar ik mag Jol boven alles omdat hij een historicus is. Vooral bij Tottenham Hotspur scheen hij tegen bestuur en spelers in details te kunnen oreren over het verleden en de stijl van de club. Ondanks die petjes huist er in Jol een voetbalromanticus en ook die kom je veel te weinig tegen. Of zo’n romanticus in het doolhof van de Bijlmer een kans krijgt moet je meteen twijfels over hebben maar hij is ook weer niet een complete hippie dus dat geeft perspectief.

Eigenlijk is de grote vraag of Jol eindelijk de man is die durft van het inmiddels failliete 4-3-3 systeem af te stappen en eens een nieuwe variant laat opbloeien die wel tot aanvallend voetbal leidt, met combinaties en druk op de helft van de tegenstander. Vooruitgang op die drie vlakken zou ik dit seizoen al als winst beschouwen en met het spelersmateriaal van Ajax vertaald zich dat eigenlijk naar een kampioenschap.

Het gaat maar door.

Heb ik braaf mijn mening over Jol geformuleerd, komt dít er weer tussen. Karim Benzema naar Real Madrid. Pfff, het houdt maar niet op. Al een paar jaar gonst zijn naam als mogelijke aankoop bij de gebruikelijke clubs (Arsenal, Man U, Barça) maar het wordt dus Real. Dat heeft verschillende consequenties: 1) Huntelaars dagen bij Real zijn, als dat nog niet duidelijk was, geteld (jammer, want hij heeft nooit een echte kans gekregen 2) Een "fuck you" naar Valencia dat David Villa, behalve voor een idiote prijs, niet aan Real wilde verkopen (ondanks torenhoge schulden die de club een ticket richting twee divisie kan kosten) 3) Het definitieve einde van het tijdperk Razgul. Villa zag ik wel zitten maar die is binnenkort ook 28 jaar (zeven jaar ouder dan Benzema) geef mij dan maar de jeugd. Begon een tijd geleden trouwens te twijfelen over Benzema toen ik een keer op Sport 1 Wim Kieft negatief over hem hoorde vertellen (iets van "hij ziet hét niet") maar ja diezelfde Kieft heeft voor mij compleet afgedaan toen hij later gevraagd naar Raúl een onkritisch "tsjaaa, wat moet je daar nou nog over zeggen, fantastisch, bladibla, legende" afstak waaruit duidelijk bleek dat hij ook maar wat zegt (ja, ik weet het, naïef dat ik nog geloofde dat voetbalanalysten echt iets wezenlijks hebben te melden.) Laten we wel wezen, fantastische spits: snel, inventief, kan koppen en met die onverwachte manier van schieten.

We zijn terug!

Nou já, lag ik verveeld op de bank te zappen gaat Euronews opeens live naar Madrid voor de presentatie van Kaká. Die Florentino krijgt het toch maar voor elkaar, de spotlight brutaal terugplaatsen. Leuk gedaan ook met die slo-mo videobeelden uit betere tijden als intro en dan het podium aangekleed met gigantische foto's van Zidane's volley tegen Leverkusen, Juanito, Patapalo (zucht) en Di Stefano's beroemde sprongjuich. Die laatste was er ook weer bij en zwaaide even met zijn wandelstok naar de 50.000 frikis. Kaká kwam op en toen had ik het wel weer gezien. Hij is trouwens langer en minder fragiel dan ik vermoedde. Volgend seizoen met rugnummer 8.