Goya heeft ons talloze beelden geschonken die, al dan niet op subtiele wijze, de Spaanse ziel spiegelen. De twee vechtende reuzen heeft men door de eeuwen heen gretig allerlei antagonisten op geprojecteerd en waarom dus niet Real Madrid – Barcelona, de enige twee serieuze kanshebbers op de Spaanse titel 2009-2010. Helaas, een aantal jaren geleden orakelde ik graag “dit wordt het jaar van Sevilla/Atletico/Valencia” en dan zat ik er maar een jaar naast of verknalde Sevilla op de een na laatste speeldag het. Dit jaar niets van dit alles. En trouwens sinds gisteren is er eigenlijk maar één kanshebber, die zoals dat heet alleen zichzelf als vijand heeft en dat is F.C. Barcelona. Tot gisteren was er een fantasie van een competitie, zoals we als Real-fan werden meegesleept in de droomfabriek van Florentino maar zelfs toen, in die momenten van windstilte als de realiteit tijdelijk de kans krijgt om de geest te voeden, wisten we dat Barça op het moment te goed is, al ingespeeld ronddartelt en klaar om op hetzelfde moordende tempo door te spelen. Je kunt je vasthouden aan strohalen als mogelijke aanpassingsproblemen van Zlatan of blessures van Messi en/of Xavi maar droog gezien moet Real Madrid rustig werken aan een Idee en hopen op de kortere, moment-afhankelijke Champions League.
Gisteren was er ook nog de droom van de logische mega-opstelling met Robben en Ronaldo op de vleugels, die waarschijnlijk toch weinig zou worden gebruikt om dat De Lopende Kanker moet spelen. En toch, was zijn transfer een ware ontgoocheling. Er is een scala aan conclusies te trekken, sommige realistisch, sommige paranoïde, andere deprimerend. Robben (en Sneijder) moesten in ieder geval vertrekken om financiële redenen, het is de rekening van de droom. Het zijn spelers die nog geld waard zijn (in tegenstelling tot
El Caudillo die je, als je nog geld bijlegt, niet eens kwijtraakt aan FC Cordoba.) Het is ongetwijfeld een stap in de transfer van Ribèry naar Real die waarschijnlijk volgend seizoen zal plaatsvinden, al hopen sommigen nog dat hij of Silva voor de 1 september deadline komt. Het is ook helaas een lange traditie van Real Madrid om zulke spelers te moeten verkopen, van de traumatische verkoop van Del Sol aan Inter begin jaren zestig omdat de financiële problemen te groot waren, het plaatsmaken van de goed functionerende Henning Jensen voor de hype Cunningham eind jaren zeventig tot de blunders met Makalele en Solari in de eerste etappe Florentino. Zonder een laatste transfer is nu definitief een plaats vrijgemaakt voor De Mythe in de basiself, een grote desillusie omdat daardoor Kaká en/of Benzema uit positie zullen moet gaan spelen. Er zijn genoeg mensen, en ik ben daar een van, die nog langer weigeren om een wedstrijd van Real te zien als De Zombie in de basis staat, dan kan je je de frustratie besparen en beter een goed boek lezen. En een vervelende conclusie is dat Pellegrini een stroman is gebleken die niets over de samenstelling van de selectie heeft te vertellen. De kans is dan ook groot dat Real volgend seizoen weer een nieuwe trainer zal moeten aanstellen. En je kunt je niet onttrekken aan het vermoeden dat Florentino heel rap de aankopen van zijn voorganger probeert uit te wissen omdat ze de glorie van zijn eigen project misschien zouden aantasten (Robben maakte in de voorbereiding veel meer indruk dan Cristiano.) Kortom, de gebruikelijke Madrileense heksenketel die zal resulteren in soms briljante wedstrijden (vooral dankzij Kaká, een gift van de voetbalgoden) en vaak genoeg in drakerig puntverlies. Er schijnt gisteren op Barça-fora ontzettend gelachen te zijn…en dat geloof ik graag.
Uit de tijd dat ik nog fanatisch Amerikaanse sporten volgde is de prachtige term
dark horses bijgebleven. Je weet het maar nooit of deze vier clubs voor een verrassing zullen zorgen:
- Sevilla. Draait al jaren mee aan de top maar weet het op originele wijze steeds te verknallen. Is niet zwakker geworden en heeft zowaar het spitsen duo Kanouté – Fabiano intact weten te houden. Mochten die falen is er nog Negredo, jeugdige aanvaller van Real Madrid die (tijdelijk) moest opzouten om plaats te maken voor Sauron.
- Valencia. Presteert een paar seizoenen onder maat, een keer dankzij het Koeman-effect. Maar ze hebben Villa weten te behouden en Silva voor als nog ook. Interessant team, waarschijnlijk inconsistent om werkelijk voor een verrassing te zorgen.
- Atletico Madrid. Eigenlijk hetzelfde verhaal als de andere twee. Ze missen consistentie. Jammer, want ze hebben een wereldspits (Forlan) een alleskunner (Agüero) en alleraardigste middenvelders. De keeper en sommige verdedigers blijven het hoofdpijndossier vormen.
- Villarreal. Doet het ook al jaren goed. Is de trainer kwijtgeraakt maar de belangrijkste spelers zijn gebleven. Senna is weer terug van een blessure. Ziet er goed uit.
