zondag 28 februari 2010

Ajax - F.C. Utrecht 4-0

Een vreemde, wat gezapige wedstrijd, vroeg op de zondagmiddag. Ajax begon gedreven, met een mooi schuivend elftal, maar nadat Pantelic even gevloerd lag na een botsing met de keeper (Sinouh in kek Italiaanse outfit, ergens tussen paars en roze in, zijn seksuele geaardheid werd direct vanaf de tribune in twijfel getrokken) was meteen de druk van de ketel. Het duurde weer een half uur voordat die druk weer werd hersteld. Utrecht kwam opzichtig voor de 0-0 en het polder-catenaccio werd secuur uitgevoerd met enige hulp van Braamhaar die elk contact meteen affloot. Kortom, een oervervelende wedstrijd lag in het vooruitzicht met een Ajax dat moeizaam die muur moest gaan zien te slopen terwijl twee belangrijke pilaren De Zeeuw en Suárez duidelijk niet hun middag hadden.

Utrecht scoorde zowaar uit een hoekschop maar zelfs Braamhaar kon het niet ontgaan dat de bal met de hand werd gescoord. Niet dat Utrecht daar beter door ging voetballen. Ongetwijfeld zal er in bepaalde kringen gemopperd worden dat de rode kaart voor Wuytens zwaar was bestraft. Niet geloven. Ploertige aanslag op een speler die zich op geen enkele manier kan beschermen, terechte conclusie: opzouten. Een uur 11 tegen 10 moet te doen zijn maar de openingstreffer was een gelukkige, Vertonghen roste een vrije trap tegen de muur, probeerde de rebound nog een keer te knallen, tegen de rug van Suárez waardoor de bal met een fraaie boog over de keeper viel. En Suárez (weer opzichtig spelend voor eigen glorie) kreeg het doelpunt ook nog toegewezen.

Dan denk je "1-0 achter, is niet onoverkomelijk, laten we als Utrecht er gewoon voor gaan in de tweede helft." Geen behoorlijke aanval meer gezien. Lamlendigheid troef. Jol deed twee slimme wissels (Urby en Rommedahl) erin voor extra snelheid en zo kon voorspelbaar de score worden uitgebouwd tot een acceptabele 4-0 (gezien de kansen nog genadig). Lodeiro mocht ook nog invallen en liet weer fijne dingen zien, een technisch begaafde voetballer zonder egoïstische trekjes.

zondag 21 februari 2010

Ajax - Vitesse 4-0

Weer een sle...nee geintje, erg goede wedstrijd. Ajax vanaf het begin bij de les. Fel, vooruit spelend, Enoh als de grote stofzuiger die ook zo'n actie vervolg gaf met een dieptepass waaruit de eerste goal viel van een zeer geïnspireerde Siem de Jong die eigenlijk vanmiddag een hattrick had moeten scoren. Een monsterscore hoorde sowieso lange tijd tot de mogelijkheden, Ajax speelde met een heel dynamische 4-4-2 en ik neem aan dat Jol het daarbij laat de komende tijd. Veel moois kwam van de voet van Eriksen, de 18-jarige Deen, die verrassend Furby uit de basis liet. Veel betere voetballer, moet soms nog de makkelijke pass opzij doen maar het is nu al duidelijk dat Ajax eindelijk weer eens een (buitenlands) toptalent heeft gevonden (en de om salarisverhoging zeurende Furb van de hand kan gaan doen.) Sowieso ziet de toekomst er intrigerend uit want Lodeiro laat in zijn invalbeurten ook mooie details zien met solo's en lange passes die aankomen. Toch weer een mooie middag in de Arena met snel, aanvallend voetbal. De bonus kwam op het perron toen de gelijkmaker van Sparta tegen PSV werd doorgebeld. Er zijn mogelijkheden die steeds iets minder theoretisch worden.

woensdag 17 februari 2010

Ongehoord

Historische dag...er zijn Champions League wedstrijden gaande en de NOS doet geen liveverslag! Dat het nog kan. En dat terwijl Bayern München met Nederlandse inbreng speelt. Zou er dan toch een quotum sport per dag zijn overschreden dankzij de Olympische Spelen? Of zou als het heilige Barcelona vandaag speelde wel gewoon een wedstrijd te zien zijn? Niet dat het me uitmaakt, Bayern, Porto, Arsenal vind ik verschrikkelijke clubs, daar zap ik sowieso niet voor weg van de afdaling, die vreemde mix van snelheid, spanning en herhaling.

Olympique Lyonnais - Real Madrid 1-0

Het valt me steeds vaker op dat het voetbalverslag in NRC.next, laat ik het vriendelijk zeggen, met de laptop op schoot voor de buis lijkt te worden geschreven. Je krijgt de samenvatting van Studio Sport samengevat in woorden en op Champions League avonden dus de wedstrijd die door de NOS wordt uitgezonden. Nu maakte diezelfde NOS gisteren de juiste keuze door AC Milan - Manchester United uit te zenden dus zat ik bij mijn vader op Sport1 naar een drakerige wedstrijd op een knollenveld te kijken waar Real weer in oude zonden verviel namelijk: in Europese uitwedstrijden geen bal raken. Dat resulteerde tegen de braaf dravende Fransen dit keer niet in een afstraffing, toen Lyon na een uur uitgeput was stond het nog maar 1-0. Overkomelijk ware het niet dat Real Madrid met de spelers die het heeft in uitwedstrijden toch een uitdoelpunt moet kunnen scoren waarmee je de thuiswedstrijd veel makkelijker maakt.

Tegenwoordig is Van Basten analist bij Sport1 naast de eeuwig voetbalvermoeide Kieft en hij verwoorde erg helder het probleem van Real: hij had geen idee met welke intentie het elftal speelt, er zijn teveel spelers die met ambivalente rollen spelen, er lijkt geen enkele duidelijkheid te bestaan. Om er droog aan toe te voegen dat je daarmee wel eens kan verrassen. Real speelde gisteren inderdaad erg...vaag. Niet eens chaotisch maar zonder idee en op praktisch niveau heel verontrustend, met heel veel dom balverlies op het middenveld. Over twee weken kan een lastig karwei worden tegen een ongetwijfeld ingegraven Lyon dat op een counterdoelpunt loert.

maandag 15 februari 2010

¡Hay Liga!

Onvermijdelijke slogan na dit weekend: "er is een competitie!" (dit in tegenstelling tot Nederland waar PSV steeds op hemeltergende wijze toch weet te winnen.) Real Madrid won moeizaam op het knollenveld van Xerez tegen een handbalverdediging (begon net zenuwachtig te worden toen Arbeloa mooi opstomend de openingstreffer maken); Atletico Madrid, voorheen gewillig slachtoffer van Barça deed zondagavond weer eens zijn best en overviel de door blessures geplaagde kampioen met snel, aanvallend spel. 2-1 was nog een mager resultaat. Maar de afstand is tot twee punten gereduceerd.

Ondertussen begint het gerucht zich als een lopend vuurtje te verspreiden dat de recentelijke golf van blessures bij Barcelona te wijten zijn aan het eerder dit jaar stopzetten van het door Guardiola geïntroduceerde dieetprogramma. Al dan niet onder druk van anti-doping comités die een waarschuwing zouden hebben afgegeven. "Zouden hebben" is uit het rijk van de kwaadsprekerij, maar je moet de aartsvijand met alles slaan wat je hebt, nietwaar? En twee dingen vallen me overigens wel op: Messi, voorheen een speler met aanleg voor chronische blessures, is al twee jaar niet meer ernstig geblesseerd en vooral Puyol, voor het EK van 2006 een lichamelijk wrak en sindsdien begonnen aan een tweede jeugd waarbij hij zich met bizarre krachtsinspanningen voor schoten werpt (kon gisteren niet geloven dat de verdediger die werkelijk uit het niets de pass van Kun naar Forlan -zeker doelpunt- blokkeerde, Puyol bleek te zijn.)

zaterdag 13 februari 2010

Luis Molowny overleden



De favoriete voetballer van mijn vader, overleden op 84-jarige leeftijd. Een speler uit een ander, televisieloos, tijdperk (al speelde hij even samen met Di Stefano, waarmee Real de eerste Europacup won.) Hét voorbeeld van de Canarische school, een apart soort Spaanse voetballer (zie Silva als het meest recentelijke voorbeeld.)

zondag 7 februari 2010

Ajax - FC Twente 3-0

Een vermakelijke zondagnamiddag. De laatste strohalm blijft intact na een mooie overwinning op Twente. Het begon wat stroef, met name Ruiz was ongrijpbaar voor de Ajax verdedigers en hij zette dan ook met een prachtige pass Perez vrij voor Stekelenburg, die hij makkelijk had kunnen verslaan met een droge schuiver, maar nee, hij moest nog even langs de keeper, wat lukte maar waardoor Van der Wiel met een tackle de kans kreeg om hem de bal af te pakken. Daar kwam Twente eigenlijk niet bovenop. Er was nog een kopbal die net over ging maar Ajax begon enigszins stuntelend aan te vallen en met een mooie dubbele stuiter zorgde De Zeeuw voor de onverwachte 1-0 (Boschker ging erg langzaam naar de grond, volgens mij omdat hij toch bang was dat het schot nog van richting zou worden veranderd, wat niet gebeurde.) Daarna gebeurde er iets vreemds: Twente viel als elftal uit elkaar. Perez was de rest van de wedstrijd meer bezig met praten tegen de scheidsrechter dan behoorlijk voetballen, Douglas liep de hele tijd ruzie te zoeken met Suárez, Ruiz werd onzichtbaar (deels gemaakt door Anita die steeds brutaler begon te spelen) en N'Kufo is gewoonweg oud. De 2-0 voor rust was erg handig omdat Twente de hele tweede helft achter de feiten aanliep. De 3-0 was een doelpunt waar ik eindelijk eens echt van uit mijn dak kon gaan, voetbal op zijn mooist, snelle combinaties, overzicht, eenvoud en een mooie afronding. Nieuwe aanwinst Lodeiro maakte ook nog zijn debuut en liet positieve details zien (goede balaanname, slimme passes), zou zo maar een aanwinst kunnen zijn en oplossing voor het gebrek aan echte creativiteit op het middenveld (bij de wat discutabele afwezigheid van Aissati.)

donderdag 4 februari 2010

Ajax - Roda JC 4-0

Slechte wedstrijd, vooral de eerste helft van bedroevend niveau. Nadat Jol met wat deuren had gesmeten en zwijgend voor zich uit keek, kwam Ajax opeens heel gemotiveerd uit de kleedkamer met als gevolg de Suárez vierklapper. Dat krijg je wanneer de scheidsrechter wel onlangs voor oogcontrole is langs geweest. Al was het jammer dat Siem de Jongs messiaanse solo bij de achterlijn zo lomp werd afgekapt. Maar eigenlijk was ik na afloop nog het meest gefascineerd door de misser van Roda JC bij een 1-0 stand. Heb de samenvatting niet gekeken dus ik weet niet wie het was (Junker dus), maar hoe die bal, alleen voor de keeper, nog naast is gegaan is een prachtig mysterie.