Ajax - FC Twente 3-0

Een vermakelijke zondagnamiddag. De laatste strohalm blijft intact na een mooie overwinning op Twente. Het begon wat stroef, met name Ruiz was ongrijpbaar voor de Ajax verdedigers en hij zette dan ook met een prachtige pass Perez vrij voor Stekelenburg, die hij makkelijk had kunnen verslaan met een droge schuiver, maar nee, hij moest nog even langs de keeper, wat lukte maar waardoor Van der Wiel met een tackle de kans kreeg om hem de bal af te pakken. Daar kwam Twente eigenlijk niet bovenop. Er was nog een kopbal die net over ging maar Ajax begon enigszins stuntelend aan te vallen en met een mooie dubbele stuiter zorgde De Zeeuw voor de onverwachte 1-0 (Boschker ging erg langzaam naar de grond, volgens mij omdat hij toch bang was dat het schot nog van richting zou worden veranderd, wat niet gebeurde.) Daarna gebeurde er iets vreemds: Twente viel als elftal uit elkaar. Perez was de rest van de wedstrijd meer bezig met praten tegen de scheidsrechter dan behoorlijk voetballen, Douglas liep de hele tijd ruzie te zoeken met Suárez, Ruiz werd onzichtbaar (deels gemaakt door Anita die steeds brutaler begon te spelen) en N'Kufo is gewoonweg oud. De 2-0 voor rust was erg handig omdat Twente de hele tweede helft achter de feiten aanliep. De 3-0 was een doelpunt waar ik eindelijk eens echt van uit mijn dak kon gaan, voetbal op zijn mooist, snelle combinaties, overzicht, eenvoud en een mooie afronding. Nieuwe aanwinst Lodeiro maakte ook nog zijn debuut en liet positieve details zien (goede balaanname, slimme passes), zou zo maar een aanwinst kunnen zijn en oplossing voor het gebrek aan echte creativiteit op het middenveld (bij de wat discutabele afwezigheid van Aissati.)