zaterdag 4 juli 2009

De Nieuwe Trainer

Toen ik deze blog begon vroegen sommigen zich af of Martin Jol (de nieuwe trainer van Ajax) wel mijn type zou zijn. Het antwoord is: ja. Daar zit een naïeve kant aan (ik ben altijd positief over de nieuwe Ajax trainer) en een hele pragmatische kant aan: hij is geen Co Adriaanse. Ik heb een paar weken in de rats gezeten omdat ik op de gok, tegen een golf van teleurstelling in, mijn seizoenskaart had verlengd zonder te weten wie de trainer zou worden en de naam Adriaanse als dé kandidaat werd genoemd. Ik kan Adriaanse niet uitstaan met zijn neppe DDR methoden, zijn conflict model en zijn hopeloze anderhalf seizoen bij Ajax. Bovendien is me opgevallen dat de mensen die in het stadion als het even mis gaat roepen dat hij terug moet komen het type PVV stemmer is (dan wel weer ironisch gezien Co’s semicommunistische sympathieën.) Ajax liep met de keuze van de trainer ontzettend te klooien, een rijtje namen waar totaal geen fantasie uitsprak, dat wil zeggen, ex-voetballers (Rijkaard) of trainers die al een keer bij de club hadden gewerkt (Koeman, Olsen, Blind). Saai en typerend voor de in zichzelf gekeerde blik van de club die op zulke momenten uitademt dat ze het ook allemaal niet meer weet. Daarom is Jol al een goede keuze.

Voor Ajax begrippen is hij, als Hagenees, genoeg buitenstaander. Hij staat boven de belegen Van Gaal – Cruijff stammenstrijd en kan dus met een frisse blik aan het werk. Verder verwacht ik geen Grote Sprongen Voorwaarts. Jol is, heb ik zo het vermoeden, geen visionaire systeembouwer als Van Gaal, maar dat soort is toch al schaars. Hij is wel iemand die een elftal kan neerzetten, die humor heeft, zich niet laat gek maken door journalistieke theekransjes en die je als speler ook niet te makkelijk moet teleurstellen. Maar ik mag Jol boven alles omdat hij een historicus is. Vooral bij Tottenham Hotspur scheen hij tegen bestuur en spelers in details te kunnen oreren over het verleden en de stijl van de club. Ondanks die petjes huist er in Jol een voetbalromanticus en ook die kom je veel te weinig tegen. Of zo’n romanticus in het doolhof van de Bijlmer een kans krijgt moet je meteen twijfels over hebben maar hij is ook weer niet een complete hippie dus dat geeft perspectief.

Eigenlijk is de grote vraag of Jol eindelijk de man is die durft van het inmiddels failliete 4-3-3 systeem af te stappen en eens een nieuwe variant laat opbloeien die wel tot aanvallend voetbal leidt, met combinaties en druk op de helft van de tegenstander. Vooruitgang op die drie vlakken zou ik dit seizoen al als winst beschouwen en met het spelersmateriaal van Ajax vertaald zich dat eigenlijk naar een kampioenschap.