woensdag 21 oktober 2009

Real Madrid - AC Milan 2-3

Melancholisch spektakel, ziedaar de devaluatie van Europees voetbal. Geen spanning, slecht voetbal, heel slecht voetbal. Als je dan toch de vergelijking met twintig jaar terug moet maken: geen gevoel dat er anderhalf uur iets op het spel staat, iets wezenlijks, een welhaast existentiële ervaring. Ik was binnen de kortste keren al helemaal afgeleid door de sublieme regenjas van Leonardo, per direct mijn nieuwe stijlicoon (later nog even door het feit dat Marcelo’s Reizigeriaanse trekken worden veroorzaakt door een bitje.)

En natuurlijk scoort Jabba de Hut de 1-0. Inmiddels moet ik toegeven dat hij een van beste balletjesafwachters van de geschiedenis is (alleen Gerd Müller en Paolo Rossi waren effectiever.) Niets aan te doen, de man raken we dit seizoen niet meer kwijt (aangezien hij ook nooit meer geblesseerd raakt, ik vermoed omdat verdedigers hem cynisch sparen.)

Dan de tweede helft, het hedendaagse voetbal: onvoorspelbare sensatie door blunders en flitsen van genialiteit (de afstandsschoten van Pirlo en Drenthe.)

Eindconclusie: tig honderd miljoen euro en net zo slecht voetballen als vorig jaar. Wonderbaarlijk.