Frankrijk - Spanje 0-2

Toch maar een kijken wat deze oefenwedstrijd (nog minder dan 100 dagen te gaan!) tegen, de voor Spanje altijd zeer lastige, tegenstander, te bieden had. Het gebruikelijke recept: dat onvergelijkbare esthetische genot van het Spaanse elftal. Ik kan het niet genoeg herhalen, wat een plezier is het om dit voetbal te zien. Del Bosque probeerde een 4-5-1 uit, een systeem waar ik niet zo van houd, de spits moet het toch in teveel situaties in zijn eentje oplossen. Iets wat gecompenseerd moet worden door twee aanvallende middenvelders, de twee geniën Silva en Iniesta. En het werkt ook wel, alles lijkt te werken met deze voetballers, maar liever zie ik toch het duo Torres - Villa samen op het veld en een verdedigende middenvelder minder, want Xabi Alonso en Busquets is iets teveel zekerheid, voor een taak die Senna (voorheen?) in zijn eentje uitvoerde. Spanje speelde dus weer sterk tegen een koud Frankrijk, fysiek imposant zoals we inmiddels kunnen verwachten, maar technisch, uitgezonderd Ribéry en Gourcuff, beperkt en daardoor een opvallend makkelijke prooi voor het Spaanse tik-tak-de-bal-doet-het-werk-voetbal. De vreemde nihilistische desinteresse van Anelka lijkt te zijn uitgestraald naar zijn teamgenoten. Villa pakte zijn doelpunt weer mee en met rust stond het al 0-2 en dat zonder maestro Xavi in de basis (speelde wel de tweede helft). Een score die helaas niet werd uitgebouwd want even leek een schandaaloverwinning in de maak. Dat continue wisselen tijdens zo'n oefeninterland haalt op een gegeven moment een elftal uit zijn "zone", al etaleert het in dit geval weer eens de weelde van het Spaanse voetbal, waar, denk ik, de blessures van twee spelers me zenuwachtig zouden kunnen maken. Xavi en Villa.