Verrassend. De NOS breekt alweer met een zelfopgelegde Tsjempieons Liek wetmatigheid en zend zowaar Real Madrid - Olympique Lyon in plaats van de return Manchester - Milan waarvan ze de eerste wedstrijd live uitzonden. Blijkbaar schatten ze in Hilversum de kansen van een milanese comeback extreem laag in en hopen ze op een ouderwets avondje Bernabéu. Wie weet. De laatste jaren wanneer ik me daar op verheugde eindigde het in een anti-climax. Ja, je weet het nooit van te voren met Real Madrid, het kan zo'n zoekende wedstrijd zijn vol zenuwachtig balverlies en een tegenstander die op snelwandeltempo steeds ongehinderd het middenveld richting Casillas mag gaan. Of juist zo'n avond waar alles lukt, die vreemd magische wedstrijden waarin het typische golvende aanvalsspel continu blijft rollen. Met blije afloop. Al jaren niet meer zo'n wedstrijd gezien, flitsen zeker, maar altijd werd het totale effect te niet gedaan door een stom tegendoelpunt waardoor classificatie uiteindelijk problematisch werd. Dit is eigenlijk de laatste, Real - Satan München 2002:
Met, ik was het helemaal vergeten, het winnende doelpunt van het miskende genie, vreemd genoeg sinds De Legende op zijn natuurlijk plek is gezet (de bank), het nieuwe speeltje van de madrileense voetbalpers die blijkbaar in Guti de oplossing voor alle problemen ziet. Trieste propaganda voor een speler waar ik altijd wel van heb gehouden maar die al jaren in decadentie leeft en hoogstens 20 minuten moet spelen als het echt niet loopt.
Edit na de wedstrijd: nou moe, krijg je gewoon precies die twee wedstrijden in één voorgeschoteld! Eerste helft: golvend Real, scoort snel de 1-0, moet bij rust 3-0 voorstaan tegen Lyon dat met dat lelijke 4-5-1 systeem duidelijk had gegokt op de counter. Toen rook ik al onraad. Trainer van Lyon deed twee slimme wissels en Lyon ging opeens vooruit spelen en het tegendoelpunt kon je vanaf dat moment op wachten (precies het Real van de afgelopen jaren, lijkt ook altijd hetzelfde doelpunt) aangezien Pellegrini niets deed om het middenveld weer in handen te krijgen (was heel simpel geweest hoor: Diarra I voor Granero). Einde verhaal. Misschien wel een opluchting want die finale in Bernabéu bleek voor iedereen een irritante molensteen die toch niet bereikt zou worden met mogelijke Manchesters en Chelsea's op het pad en bovendien voelde ik toch weer weinig liefde voor deze ploeg die bestaat uit een vrij goede verdediging en een hele goede voetballer.
