
(foto: gordonflood.com)
Cristiano past al fenomeen bij Real Madrid. Hij is een typische chulo die de hoofdstad sinds mensenheugenis voortbrengt: bijdehand, ijdel, vrolijk. Een van de vele aspecten die Madrid en de club onuitstaanbaar maken voor de rest van Spanje…je kunt er ook van houden. Met zijn knipoogjes, glimmende tanden, topless parades, wijdbeense concentratie voor vrije trappen, woedeaanvallen zal Cristiano vrijwel direct geacclimatiseerd zijn in Bernabéu. Hij is de perfecte pion in de Real Droomfabriek zonder een bal te hebben getrapt in het witte shirt dat ongetwijfeld goed aftekent bij zijn deze zomer weer tot het maximum gebruinde huid. Hij geneert verlangens en waarschijnlijk sinds George Best niet meer op zo’n niveau seksuele verlangens. En dat komt omdat hij een ondefinieerbare kwaliteit uitademt: jongetje-man, hetro-homo, gespierd maar toch elegant, verfijnd maar toch die stierennek, onschuldig maar gemeen, decadent maar hard werker.
En de voetballer? Daar heb ik na al die jaren nog geen definitief antwoord op. Men kan niet ontkennen dat hij een uitstekende voetballer is maar hoe goed hij werkelijk is krijg ik moeilijk zicht op. Hij kan vooral dankzij zijn schottechniek met gemak in zijn eentje een wedstrijd beslissen (zie de problematische kwartfinale tegen Porto) maar soms lijkt er een zekere zelfoverschatting in hem te kruipen wanneer een elftal niet lekker loopt en hij besluit maar alles zelf te gaan doen, waarna acties te ver worden doorgevoerd en zekere frustratie hem overmand en uiteindelijk slechter doen voetballen (zie de afgelopen Champions League finale, Portugal op de laatste twee hoofdtoernooien.) Mijn onzekerheid wordt gegeneerd op een bepaalde mentaal niveau. Tegelijkertijd vermoed ik dat we een iets andere Cristiano gaan zien bij Real, de Latijn terug in de zon zal gelukkiger, of zelfs zorgelozer, spelen. En dat wekt op het moment vooral mijn nieuwsgierigheid.