zaterdag 8 augustus 2009

Ajax - RKC 4-1

Vooraf had ik er zin in. Ben verhuist naar de andere kant van de Arena, met zowaar een net iets betere plek. De zon scheen, ik kreeg toch weer last van het "wat doe ik tussen deze mensen" gevoel en zag vervolgens de opstelling (nou, die wordt voorgedragen.) Toch weer Rommedahl, dit keer met Aissati in plaats van Enoh, Sulejmani niet helemaal fit op de bank. Ajax begon goed, het eerste half uur waarschijnlijk het beste en meest serieuze voetbal in lange tijd: veel beweging, snelle balcirculatie, geen gehannes met de balaanname (dat laatste eigenlijk het meest fundamentele probleem van de laatste jaren.) Suárez schoot op fabuleuze wijze in de eerste minuut tegen de paal en als die erin was gegaan was ik compleet overtuigd van het aanstaande kampioenschap. Van der Wiel scoorde dan toch de openingstreffer en het was een wonder dat het niet daarna snel 3-0 stond.

Toen kreeg Ajax last van een chronische kwaal: de ideeën raken op en dan gaat men zelfbewust zoeken. In zo'n fase moet de tegenstander in de Arena toeslaan en dat deed RKC dan ook na amateuristisch verdedigen van de jonge Alderweireld die te makkelijk werd voorbijgelopen. Ajax was daarna de grip op de wedstrijd kwijt en Jol bracht in de tweede helft Enoh die braaf ballen begon te stofzuigen. RKC begon al te denken aan een mooi resultaat en kleine overtredingen op te zoeken. Gelukkig kwam Sulejmani voor de tegenvallende Cvitanich en hotseknotsvoetbal na een snel genomen vrije trap leidde tot een penalty, gelukkig foutloos ingeschoten door een toch al erg serieuze Suárez (het is die aanvoerdersband, meesterzet van Jol.) 11 tegen 10, kon niet meer mis gaan, ging het ook niet. Suárez scoorde alvast een kandidaat voor doelpunt van het jaar (poeier van buiten de 16) en een slimme goal om zijn hattrick compleet te maken. Kortom iedereen blij maar niet zonder twijfels.

Samengevat zijn die twijfels: Aldeweireld oogt nog een beetje onzeker als centrumverdediger. Vertonghen is geen linksback (blijft te lethargisch voor die positie), Urby is jaar na jaar een overlever maar brengt niets, Cvitanich lijkt te licht (het aanvalsduo is duidelijk Suárez - Sulejmani). Rommedahl begon weer erg goed maar na niet te missen doelkans werd hij overmand door onzekerheid, hij blijft teveel een momentvoetballer om een heel seizoen in de basis te spelen. Geen onmogelijke problemen. Volgens mij kan de puzzel opgelost worden als Atouba linksback wordt, Vertonghen vervolgens een middenveld gaat vormen met Enoh, De Zeeuw en Aissati. Komt die schaal!