Die grijns van Jol na de wedstrijd tegen Groningen (0-2) nam ik op de bank over.
“Het altijd lastige bezoek naar het Hoge Noorden” zo eenvoudig winnend afsluiten is op zich al mooi. En de toch wel dwingende manier waarop beviel me ook. 10 minuten eerde was het minder lachen toen ik geen Aissati in de opstelling ontwaarde en wel weer Jan “traag” Vertonghen op linksback, Urby en, zeg dat het niet waar is, Dennis Rommedahl. Die laatste scoorde natuurlijk de 0-2 (al kan ik me gewoon niet voorstellen dat de brave draver een constant niveau gaat halen en dus straks weer verdwijnt.) Sulejmani na wat paniekverhalen over zijn slechte vorm bij aanvang van het voorseizoen stond gelukkig in de tweemansaanval en liet gelukkig weer zien waarom hij zo’n heerlijke voetballer is. De Zeeuw als “het laatste puzzelstukje” lijkt ook te kloppen, leek wel alles goed te doen. Dat PSV na AZ gisteren begint met puntverlies maakt het weer in lange tijd een zoete zondag. Waarvan er ongetwijfeld nog velen gaan volgen.
