WHAAAAAAAAAAAAHHHHHHHH!!!!!!!
En daar zou ik het bij moeten laten wat betreft de analyse. Nee, zonder gekheid, alweer een schoolvoorbeeld van de wedstrijd met twee gezichten. Nederland leek zoals alle andere landen teveel onder indruk van het symbolische gewicht van Brazilië, en toch ook wel een beetje het fysiek van Lucío, Juan en die andere crackrokende bankovervallers die de verdediging van Brazilië vormden. Brazilië pakte het ook ouderwets slim aan: de beste man meteen een paar tikkies uitdelen zodat die zich koest houdt. De Japanse scheidsrechter reageerde lafjes en ik zag meteen donkere wolken samenpakken. Een paar leuke aanvallen verder en het stond pardoes 0-1. Kinderlijk eenvoudig leek het wel, maar die splijtende pass moet je toch maar even geven. Vervolgens kwam Nederland er helemaal niet aan te pas. Van Persie, nepspits, stuiterde steeds naar de grond als hij Lucío & co tegenkwam en Robben leek nog maar een beweging in huis te hebben die de Brazilianen, na 1 minuut huiswerk, uit hun hoofd hadden geleerd (jeweetwel: kappen, naar binnen draaien, schieten met links). Toen met rust de 0-1 nog stond haalde ik opgelucht adem en zei tegen vrouwlief iets van: "het kan nog, zo'n bal kan er pardoes inzeilen, dat soort dingen."
En zo geschiedde. Brazilië speelde hooghartig maar viel oh zo hard na de gelijkmaker. Portugal leek laatst groggy maar Brazilië was totaal de weg kwijt en Nederland had dat gelukkig door. Eindelijk geen angst meer en een ontketende Robben dreef de irritante Brazilianen (ik noem even huilebalk Robinho -dé kandidaat voor een dopingcontrole-, duikelaar/charlatan Alves, kampbewaarder Bastos) tot waanzin. Toch raar van die evangelisten, van God mag je toch niet valsspelen? Laat staan zo gemeen op iemands bovenbeen gaan staan als Melo. Zelfs de Japanner moest daar toch rood voor trekken en met inmiddels 2-1 kon het niet meer verkeerd gaan, beide teams lagen, alweer, op apegapen en dan red je het met een man minder gewoon niet. Vond het jammer dat Nederland zo slecht omsprong met de kansen want een 4-1 had definitief afgerekend met de Grote Sambamythe.
Genoeg kanttekeningen mogelijk maar dat komt nog wel eens een keer bij het haardvuur met een goed glas whiskey als buiten de sneeuw valt. Nu even nog nasurfen op de golven van euforie. Misschien niet zo legendarisch/shockerend als die Italië - Brazilië uit 1982 (Nederland is niet zo goed als dat Italië, en dit Brazilië is een belediging voor Zico & co) maar een goede poging is het zeker. Een dag om niet snel te vergeten (helemaal in combinatie met de hitte.)
