De wedstrijd zelf was helaas slechter dan verwacht, alhoewel finales zelden mooi voetbal laten zien. En de schuld ligt hoofdzakelijk bij Nederland. En gisteren schreef ik nog -naiëf- dat veldslagen een ding uit het verleden leken. Wellicht was het beter geweest als Villa of Ramos een van de vroege kansen had gescoord zodat Oranje gedwongen was om te gaan voetballen en dan hadden we een mooie finale gezien, misschien zelfs een finale die Nederland had kunnen winnen, of ten minste met opgeheven hoofd verliezen. Wat gisteren echter heeft plaatsgevonden is het definitieve failliet van de Hollandse School. Een afgang waar jaren van aanvallend en mooi voetbal tegenover moeten gaan staan om te doen vergeten. De twee hoofdschuldigen zijn natuurlijk allereerst Nigel De Jong, die uit principe nooit meer voor Oranje zou moeten uitkomen. Zijn karatetrap op Xabi Alonso was buiten proporties, onprofessioneel en buitengewoon gevaarlijk. Ten tweede Mark Van Bommel die dit toernooi en met de finale als zijn duistere meesterwerk naam heeft gemaakt als de grootste anti-voetballer ooit naast illustere schoppers als Nobby Stiles en Alberto Tarantini. Zijn populariteit onder Nederlandse voetballiefhebbers spreekt boekdelen over een algemene vulgariteit die Nederland teistert. Hij is een tumor die eerst moet worden weggebrand voordat ik ooit nog een wedstrijd van Oranje zal zien. Gelukkig scoorde de man die hij moest dekken en uit de wedstrijd probeerde te schoppen en sarren de winnende treffer. Gerechtigheid.
Nederland doet er dan ook het beste aan om te stoppen met miepen over de scheidsrechter (met negen man aan de tweede helft beginnen en met 4-0 verliezen was een normale gang van zaken geweest) en eens serieus te bestuderen hoe verder met het Nederlandse voetbal. Wat is de stijl die het wil uitdragen, hoe kan de algehele structuur van het voetbal worden verbeterd? Mij lijkt dat Van Marwijk daar niet de geschikte verantwoordelijke voor kan en mag zijn.
Gevoelig type dat ik ben, was ik zo teleurgesteld in de wedstrijd zelf, dat de overwinning van Spanje me minder euforisch maakte dan ik had verwacht. Het voelde niet zoals 2008, wat misschien ook een grotere bevrijding was. Maar ik denk ook dat Spanje geen uitmuntend WK heeft gespeeld. Ze zijn echter de terechte winnaar en ze hebben genoeg mooi voetbal laten zien. Ze hebben zelfs twee "statistieken" gebroken, die van het Europese elftal dat nooit buiten Europa wereldkampioen wordt en die van wereldkampioen worden ondanks het verliezen van de eerste groepswedstrijd. Het is een Spanje dat niet alleen mooi kan voetballen maar ook karakter toont, zich niet laat intimideren en nooit onder de indruk lijkt van "spoken uit het verleden" of ongeluk. Een elftal om te koesteren en hopelijk met de wereldbeker op zak weer toekomt aan het maken van nog meer meesterwerken.
VIVA ESPAÑA!!! LANG LEVE HET VOETBAL!!!
