Ongeveer alles wat ik van voetbal weet heb ik geleerd uit het stripboek De Historie van het Wereldkampioenschap Voetbal 1930-1978. Als kind tientallen keren herlezen totdat ik elk plaatje uit mijn hoofd kende. Prachtige plaatjes die vaak archetypische situaties uit het voetbal afbeelden. Bovenstaande is zeer belangrijk omdat het een situatie weergeeft die zelden meer voorkomt: de trainer die toegeeft aan verandering omdat het nodig, is in plaats van koppig het eigen idee te volgen. Goed, als Beckenbauer iets suggereert luister je, maar wat zou ik toch graag zien dat Del Bosque zo'n moment van bezinning doormaakt. Gaat niet gebeuren, helaas. Spanje gaat dit toernooi gegarandeerd ten onder aan zijn conservatisme, misschien morgen al. En tweede vraag die mij de laatste dagen bezighoudt: denken trainers die voetballer zijn geweest vanuit hun eigen positie als voetballer? Toch frappant dat Aragonés een aanvallend ingestelde middenvelder was en Del Bosque een controlerende middenvelder. Zou het dan toch zo eenvoudig zijn?
