Zo die verkiezingen zitten er weer op zodat ik me als zeer geïnteresseerde buitenstaander weer kan richten op: futbol. Bij Spanje is het toch gebeurd, de blessure op het laatste moment, al schijnt de kwetsuur van Iniesta mee te vallen en zijn er genoeg mogelijkheden op die positie. Gewoon een middenvelder? Cesc. Iets meer pingelaar erbij? Navas. Gewoon weer 4-4-2? Torres in de spits. Kortom die kunnen we een wedstrijd missen. Later in het toernooi is het essentieel dat hij erbij is maar tegenwoordig is hij toch Robbens meest serieuze concurrent voor de bijnaam Man van Glas.
Ondertussen komt Xavi met een hilarisch voorstel, als Spanje wereldkampioen wordt verft hij zijn haar in de kleuren van de Spaanse vlag. Mooi gebaar om de regionalistische spanningen te relativeren (al zijn er in het commentaar zuurbekjes die al weer boos zijn.)
Besprak de laatste wedstrijd van Spanje nog met mijn vader, niks Brazilië 1982, hij had sinds het Frankrijk van Platini niet zulk mooi en snel voetbal gezien. En dat is natuurlijk een mooi excuus voor een youtubeje (met commentaar van Evert Ten Napel nog wel):
