En de Heilige Geest daalde neer. Precies twee jaar na de EK-finale was er opeens weer echt Spaans voetbal. Vooraf was ik een beetje in mineur vanwege de gedachte dat het zo maar kon zijn dat het WK voorbij zou zijn zonder dat we Spanje hun spel zouden hebben zien spelen. En dat met de twee defensieve middenvelders (doble pivotes zoals men in Spanje zegt) die gisteren fantastisch werk afleverden door ontelbare ballen terug te veroveren. Ik blijf serieuze twijfels over het gehanteerde systeem houden (Villa speelt teveel op de vleugel, er is geen plaats voor Silva, Xavi is niet helemaal op zijn plek) maar misschien heeft Del Bosque wel gelijk gehad om steeds zo te spelen omdat het effectief is in deze fase van het toernooi en het nu is ingesleten. Del Bosque won sowieso gisteren extra krediet dankzij de wissel Torres- Llorente.
In ieder geval probeerde Spanje was directer te spelen, vanaf het begin meer te schieten op doel. Wat moeilijk bleek met de muur die Portugal had opgetrokken. Wat bij mij de vraag oproept: had Portugal niet beter zijn eigen spel kunnen spelen? Niet iedereen hoeft Inter na te doen. Portugal heeft de laatste twee jaren manieren van voetballen. De goede: snel, aanvallend met zo min mogelijk passes naar de goal. De slechte: vijf verdedigers en speculeren op een mazzelgoal of penalty's. Er werd gekozen voor de laatste variant en Cristiano Ronaldo verzoop in dat negativisme. Bovendien kwam er ander naar Portugees trekje aan te pas: het inzetten van geweld. Met name Ricardo Costa maakte het bont met "sandwiches" waarbij hij vaak even met een vuist in de rug van de tegenstander sloeg. Beetje het type man dat zijn vrouw slaat er nog een hoofd bij trekt of het haar schuld is. Rode kaart had al veel eerder moeten zijn getrokken, al beviel de scheidsrechter voor de rest wel (type speel maar lekker door jongens.)
Het enige wat me zorgen baart is de effectiviteit van Spanje. Gisteren had men redelijkerwijs met 3-0 kunnen winnen (ook al keepte Eduardo de wedstrijd van zijn leven). Dat bespaart uiteindelijk zoveel zorgen en zelfs energie. Aan de andere kant lijkt Spanje aan te voelen wanneer het moet toeslaan. Op het moment van het doelpunt leek Portugal verdwaasd (vermoeid door de druk? Onzekerheid omdat ze geen manier vonden om het initiatief te herwinnen?) en werd er bijna op logische wijze gescoord.
