Ik zit er maar tegen aan te hikken. Waarschijnlijk omdat ik het nog niet “voel”. Maar ik moet er toch aan geloven want er dient iets worden uitsproken, dit is waar het blog naar toe heeft gewerkt. De laatste fase. Het orakel van Sporenburg zal spreken.
Ik vrees allereerst een anticlimax. Doe ik al elke editie sinds 1990. Veel slecht voetbal, arbitrale missers en dan een finale Brazilië – Duitsland. Heb het toernooischema niet goed bestudeerd maar ik ga er gewoonweg vanuit dat Duitsland weer de weg vrij heeft richting halve finale, met ongetwijfeld gastland Zuid-Afrika ergens in de kwartfinale terwijl de rest van de favorieten elkaar het leven zuur maken. Duitsland kan er niks van, kan het al jaren niet en toch zijn ze weer een van de favorieten voor mij.
Andere favoriet. Italië. Hoor je te weinig over. Dat is goed nieuws voor de regerend wereldkampioen (dat zou je bijna vergeten.) Lippi heeft allerlei oudgedienden (Totti, Del Piero, Toni) thuisgelaten. Slimme zet. En ze hebben altijd het voordeel dat ze niet goed hoeven te spelen. Aan de andere kant, statistisch gezien is de kans op een herhalende titel erg klein.
Brazilië. Bijna onvermijdelijk finalemateriaal. Degelijkheid troef en met Kaká, Robinho, Pato voorin genoeg voetballend vermogen. Misschien dat de afwezigheid van een echte killerspits (Luis Fabiano is goed maar niet wereldtop) ze parten gaat spelen. Maar dan hebben ze altijd de Nike/FIFA/arbiter maffia achter zich om ze over een dood punt heen te helpen. Sorry, na het WK van 2002 ben ik ondergedompeld in cynisme.
Dan drie outsiders (waaronder de twee persoonlijke favorieten.) Engeland, waar ik zelf niet zo’n goed zicht op heb, maar Capello is een vakman die bepaalde veranderingen heeft doorgevoerd. Ik twijfel vooral over de fysieke gesteldheid van bepaalde spelers. Als Rooney terugvalt in zijn blessure is het vrijwel zeker over en uit.
Spanje. Zag ik tot een half jaar geleden fluitend wereldkampioen worden. Maar ik begin nu te twijfelen. Een aantal redenen. Del Bosque, wil eigenlijk 4-5-1 spelen met twee verdedigen ingestelde middenvelders (Xabi Alonso en Busquets). Ik vertrouw die speelwijze niet helemaal. Nu Torres toch op tijd fit is voor het WK zal hij wel moeten spelen, dus een terugkeer naar het vertrouwde 4-4-2 van het EK met een verdedigende middenvelder minder lijkt onvermijdelijk. Maar wie? De iets betere balafpakker Busquets of de betere voetballende Xabi Alonso? Daar had Senna dus moeten spelen maar die is niet meegenomen en ik vrees dat het Spanje in de knock-out fase wel eens zou kunnen opbreken. Bovendien is er de laatste weken in de pers, langs voorspelbare breuklijnen, onrust gegenereerd over de vraag wie de keeper moet zijn. Casillas was eigenlijk onbetwist, want aanvoerder en allang tot legende uitgeroepen. Maar hij heeft het afgelopen seizoen wat blunders begaan en Valdes (u weet wel, losse handjes van Barça) heeft een topseizoen gehad. Dus discussie die voor onnodige onrust zorgt want Casillas gaat toch wel keepen maar ik zie het gelijk het geval Senna als een slecht voorteken. Voetballen kunnen ze beter dan welk team dan ook op het moment maar in de tweede ronde zullen ze meteen aan de bak moeten tegen Brazilië of Portugal. Cruciale wedstrijd, als ze die winnen ligt de weg naar een finale open. Maar ergens vermoed ik dat dit het Spaanse equivalent van 1990 wordt ten opzichte van 1988 (van Oranje welteverstaan en bovendien doen winnaars van het EK zelden goed op het WK dat volgt.)
Blijft natuurlijk over Nederland. Co Adriaanse antwoordde laatst in Kijken in de Ziel op de vraag of Nederland wereldkampioen wordt: “Nooit.” Moest er wel om lachen, want ergens vermoed je toch dat hij gelijk heeft. Maar laten we wel wezen, iets van tien centimeter hebben Nederland ooit van dat kampioenschap afgehouden. Als ik even echt orakel moet ik pessimistisch zijn en gewoon openbaren dat Oranje er in de kwartfinale uit vliegt. Natuurlijk is er de vorm van de dag, de tegenstander, mazzel, blinde scheidsrechters of “het groeien op een toernooi” maar zelfs een aantal van die ongrijpbare factoren kunnen, zoals we op het vorige EK zagen, opeens veranderen. Om het op wat minder vage zaken te gooien: de verdediging van Oranje is gewoonweg niet goed genoeg om wereldkampioen te worden. Een linie daarvoor heb je Van Bommel die als het niveau te hoog wordt zijn verdedigende taken niet aan kan. Zelfs het opstellen van de Grote Vier gaat dat niet compenseren en de kans lijkt erg klein dat de Grote Vier gaan spelen, omdat blije draver Kuijt zal moeten meeverdedigen (op zich een wijs doch conservatief besluit.) En men weet het, tegenwoordig is de sfeer voor een toernooi veel bedeesder dan circa 1990. Met uitzondering van De Snor die roept dat je met Grote Vier zomaar kampioen kan worden, maar daar spreekt iemand die heel graag veel voetbalblaadjes wil verkopen deze maand.
